Rechts-nationalistische premier Meloni blijft populair

1. Is Meloni nog even populair als bij haar aantreden?

Ja. De ster van Giorgia Meloni is nog steeds rijzende. Haar Broeders van Italië zijn in de peilingen nog steeds groeiende en staan in de peilingen inmiddels op 31 procent, 5 procentpunten meer dan bij de verkiezingen. Als oppositieleider maakte Meloni furore met haar kwaliteiten in het debat, maar ook door haar vlijmscherpe tong en keiharde aanvallen op politieke tegenstanders. Sinds haar aantreden als premier heeft ze haar toon gematigd en komt ze zelfs op sceptici rustiger en bedachtzamer over. Ook haar uiterlijk paste ze aan. De altijd wat boos kijkende girl next door ontpopte zich tot een waar stijlicoon met elegante outfits en een long bob coupe, die in Italië uiterst trendy is geworden.

2. Meloni kiest de ­man­nelijke aanspreektitel. Waarom?

Net als haar mannelijke voorgangers wil Meloni worden aangesproken met: il presidente del consiglio dei ministri – de voorzitter van de raad van ministers. Van de vrouwelijke vorm la presidente wil ze niets weten. Dit leidde tot felle discussies bij feministen en taalwetenschappers. Meloni houdt voet bij stuk. Ze is uiterst trots geschiedenis te schrijven als eerste vrouwelijke premier van Italië. Maar ze is ook uiterst conservatief en heeft een afkeer van alles wat zij als woke of ‘gender-gezeur’ beschouwt.

3. Wie zijn haar bewonderaars?

Meloni is populair in alle lagen van de samenleving, al doet ze het vooral goed bij zelfstandigen en ondernemers. Zij zien in Meloni een self-made woman die niets cadeau kreeg. Ze groeide op in een Romeinse volksbuurt met een alleenstaande moeder. Ze was een uitstekende leerling, maar voor een langdurige studie was geen geld en Meloni belandde in de politiek. Na de verkiezingen onthulden Spaanse media dat haar uit beeld verdwenen vader in 1996 in Spanje is ­veroordeeld tot negen jaar cel wegens smokkel van 1.500 kilo hasj met een zeilschip.

4. Het fascisme is terug, ­zeggen critici. Terecht?

Nee. Meloni is democratisch gekozen, loyaal atlanticus en nu Italië over EU-miljarden kan beschikken, is ze ook loyaal aan ­Europa. Wie alarm slaat dat de Italiaanse Broeders wortelen in het fascisme, moet ook waarschuwen voor de communis­tische wortels van de Italiaanse links-­democraten (PD). Feit is dat de voorlopers van deze partijen decennia geleden al afstand namen van deze beladen ideologieën. Meloni heeft zich vaak uit­gesproken tegen rassendiscriminatie, ­tegen Jodenhaat en tegen ondemocra­tische stromingen, waaronder het fascisme.