Weinigen verkiezen de liefde boven macht en aanzien. Een sensatiebeluste Peter R. de Vries en een verontwaardigde premier Balkenende brachten prins Friso tot een besluit dat van hem een bijzondere man maakte.
Een innemende, markante, intelligente man is enkele maanden geleden heengegaan. Groot is het verdriet van zijn familie. Hij liet twee meisjes achter. Drie, inclusief zijn geliefde.
Eindelijk werd prins Friso ook publiekelijk herdacht. Het was een aangrijpende herdenking.
Litteken
De Koning sprak over zijn broer: ’De eerste herfststorm is uitgeraasd, de bossen rond Lage Vuursche, waar wij Friso in augustus naar zijn laatste rustplaats brachten, liggen er weer vredig bij. Zo ook is bij mij de eerste storm van woede en onmacht langzaam aan het overtrekken. De scherpste randjes van de rouw zijn aan het afstompen. De wond begint de eerste tekenen van genezing te tonen, al kan ik in de verste verte niet overzien hoe het litteken met mij zal vergroeien.’
Willem-Alexander rondde zijn toespraak af met de mooie en wijze woorden: ’Stilte na de storm, tijd om te herdenken wie Friso was en ook om te vieren wie Friso is; Friso als broer, Friso als familieman. Dat die prachtige tijd samen met z’n drieën voor ons allen zou eindigen, was onvoorstelbaar. En is dit soms nog steeds.’
Onverwacht
Prins Constantijn zei iets merkwaardigs, dat hij van zijn broer had geleerd: ‘Neem de toekomst nooit voor lief.’
Mag je de toekomst niet aanvaarden? De toekomst, zoals filosoof Martin Heidegger ons leert, komt naar ons toe. We kunnen toekomstige gebeurtenissen enigszins beïnvloeden. Maar zij komt als een dief in de nacht. Een verwijzing naar de Bijbel.
De mens staat open voor het onverwachte. De geslotenheid – de angst om het onverwachte tegemoet te treden – brengt een einde aan de menselijke vrijheid en de menselijke kracht om in waarheid te leven.
Eeuwige liefde
Als wij de toekomst niet zomaar voor lief mogen nemen, mogen we het verleden zeker niet voor lief nemen.
De toespraak van prinses Mabel was niet openbaar. Dat is begrijpelijk. Het moet erg emotioneel zijn geweest. Zij noemde haar man haar eeuwige liefde – een zware kwalificatie.
Zij had genoeg tijd gehad om tot dit zware oordeel te komen. Deze lijdensweg heeft immers lang geduurd. Wat wilde Mabel ons met deze opmerking duidelijk maken?
Politiek huwelijk
Friso was en is mijn onvervreemdbare liefde en zelfs de dood is niet krachtig genoeg om dat weg te nemen. Dat is wat Mabel aan ons wilde doorgeven. Wat hebben wij hiermee te maken? Alles.
Wij, het volk, hielden ons in 2004 nogal bezig met Mabel en Friso. Prins Friso wilde trouwen met Mabel Wisse Smit. Daartoe hadden ze een gesprek met de toenmalige premier van Nederland, CDA’er Jan Peter Balkenende.
Balkenende was sinds de zomer van 2002, na de moord op Pim Fortuyn, premier van Nederland. Op het moment dat hij met Friso en Mabel sprak, leidde hij een coalitie van CDA, VVD en D66. Balkenende had een goed politiek huwelijk gesloten met de liberalen.
Onthulling
Na het gesprek met Friso had de premier de taak om de antecedenten van Mabel na te trekken. Hiertoe moest hij met de AIVD spreken. Daarna zou hij het parlement om toestemming vragen, zodar prins Friso ook na het huwelijk met Mabel als troonopvolger mocht blijven gelden.
Plotseling kwam misdaadverslaggever Peter R. de Vries met een ‘wereldschokkende’ onthulling. Hij bracht het niet in één keer, maar in etappes. Eerst meldden media dat hij met een schokkend bericht zou komen. Dagenlang was iedereen bezig met de komst van ‘een schokkend feit’ over Mabel.
Door deze slimme mediatechniek is de brenger van het nieuws verzekerd van de aandacht van de massa. Peter R. de Vries was naar Chili gegaan om daar Charlie da Silva te interviewen, een gepensioneerde crimineel.
‘Die wijf’
Da Silva beweerde dat Mabel contacten had met Klaas Bruinsma, de vaderlandse topcrimineel die later door zijn boze vrienden werd omgelegd. Mabel was toen achttien of negentien jaar oud. Mabel deed niet mee aan criminele daden en was geen bekende van de politie. Het ging eigenlijk nergens over.
Het bericht was van belang voor Mabels verloofde, prins Friso. Die had er geen moeite mee. Maar Peter R. de Vries, het volk en het kabinet wel.
Charlie noemde Mabel ‘die wijf’. En Peter maakte geen bezwaar. De eer van Mabel en prins Friso werd aangetast. Peter gaf het volk een spannende lynchpartij – een koninklijke lynchpartij. Ach, hoe meer bloed en lompheid, hoe aangenamer. Een koninklijke lynchpartij: daarvan hadden velen kennelijk al jaren gedroomd. En wat deed onze premier?
Vastberaden
Premier Balkenende was boos en wilde het parlement niet om toestemming vragen. Prins Friso stond voor de keuze: een echte prins blijven met recht op troonopvolging, of een verliefde prins zijn zonder recht op troonopvolging. Hij koos voor de liefde.
Daarmee minachtte hij het hijgerige volk en de media. De premier was vastberaden en boos. In werkelijkheid had Balkenende anders moeten handelen.
Friso en Mabel hadden immers niet gelogen. Alleen hadden zij over een bepaald onderwerp niet met hem gesproken, omdat het een private zaak was, geen statelijke. Balkenende kon de toestemmingswet gewoon indienen.
Legendarisch
Jammer genoeg ging ook de premier mee met de volkse lynchpartij.
Prins Friso heeft zich vereeuwigd: maar weinig mensen kiezen niet voor macht en aanzien maar voor de liefde. De prins koos niet voor de troon maar voor de liefde. En wie voor de liefde kiest, wordt legendarisch.
Prins Friso nam de toekomst, het onverwachte, zonder meer voor lief.