De focus van de recente Mercedes-Benz Fashion Week Amsterdam lag terecht op pril talent. Maar nu de vorm nog aanpassen. Want de lawaaiige beachclub-sfeer op het terrein past niet bij de inhoud. Maar of een festival rond mode-aspiranten ooit rendabel is?
Trendvoorspeller en conceptmaker Ferry Schoew was een van de vier internationaal werkende modemannen die samen de jury vormden van de Lichting 2016-wedstrijd op de openingsavond van de Amsterdamse modeweek.
Na de show, waar 14 fris afgestudeerden hun experimentele eindexamencollectie toonden, sprak Schoew duidelijke taal met het advies aan de studenten om zo snel mogelijk hun koffer te pakken en in het buitenland aan de slag te gaan. Al was het maar spelden rapen bij een modehuis.
Het feit dat je zo’n internationale referentie op je C.V. kon zetten zou doorslaggevend zijn voor een eventuele succesvolle carrière in de mode.
Ongeremd
Wijze en vooral ware woorden van iemand die al drie decennia met succes vanuit modestad Parijs werkt. Maar ook wat dwars geplaatst gezien de gelegenheid. Dat was immers een modeshow in Amsterdam waar het merendeels Nederlandse publiek, waaronder de gasten van hoofdsponsor Mercedes-Benz, kennis kon maken met het werk van de jongste garde modeontwerpers uit Nederland.
Werk dat vooral een overvloedige stapeling van ideeën en een gebrek aan scherpe keuzen liet zien, maar daardoor wel excelleerde in levendigheid en ongeremde dadendrang.
Maar Ferry Schoew heeft gelijk. Nederland is als basis voor ambitieuze modeontwerpers smal en internationale ervaring telt. Dat tekent zich ook af bij de programmering van de Mercedes-Benz Fashion Week. Uiteindelijk zijn er in ons land maar weinig gevestigde én gerenommeerde modenamen die er echt een modeweek van belang van kunnen maken, laat staan internationale belangstelling trekken.
Andere ambities
Verstandig van de organisatie die zich bezig houdt met de creatieve inhoud om van de catwalk in Amsterdam vooral een platform voor startende ontwerpers te maken. Gezien het goede peil van onze mode-opleidingen toon je daarmee het exportproduct van Nederland: talent-in-de-dop. Maar het zal nog hard werken worden om daarmee ook buiten onze grenzen bekend te raken. En de vraag blijft of de directie van de Amsterdamse modeweek, die nu ressorteert onder de Telegraaf Media Groep, niet geheel andere ambities heeft.
De nogal opgeblazen beachclub-sfeer op het complex naast de catwalk is geen aanbeveling voor internationale gasten van kaliber of professioneel publiek. Maar ja, er is ook nog de noodzaak om sponsors en de consumenten die een kaartje hebben gekocht mode als entertainment te bieden. Deze moeilijke spagaat tussen vorm en inhoud zal niet snel een soepel statuur opleveren voor de modeweek. De vraag is of een evenement rond jong en nog niet bewezen talent ooit rendabel blijkt.
Verwaterd
Vorm en inhoud waren overigens ook op de Amsterdamse catwalk soms raar uit balans doordat de startende ontwerpers zo ontzettend veel tegelijk willen. En daarmee verwateren ze hun boodschap. Maar wie zich niet ergerde aan het feit dat er soms meer traditioneel modeshowtje werd gespeeld, dan dat er gezocht werd naar de beste of alternatieve presentatie, kon zich concentreren op de positieve zaken. En die waren er.
Veelzijdig
Karim Adduchi, die vorig jaar nog mee deed aan de Lichting-show, opende nu de 25e editie van de Fashion Week. Waar hij vorig jaar het publiek overtuigde door bonte, gevlochten matten tot sierlijke silhouetten te vervormen, was zijn focus dit maal minder scherp. De bijzondere weefsels en opvallende effecten in materiaal moesten opboksen tegen allerlei theatrale effecten. Het zal interessant worden om te zien of hij zijn veelzijdigheid in de toekomst meer richting en duiding kan geven.
Winnaars
De Lichting 2016-show, die volgde op de openingsavond, borrelde over van allerlei effecten. Dat meesterschap zich duidelijker aftekent door beperking was voor de zeven modeacademies (die ieder hun twee beste studenten afvaardigden) geen leidraad. Hoewel het overdonderen met felle kleur en aandachttrekkende dessins door Danial Aitouganov juist goed uitpakte. De jury koos hem als winnaar.
Marlou Breuls, evenals Aitouganov afgestudeerd aan AMFI, kreeg de publieksprijs met haar dramatische rode collectie, die aan het werk van Viktor & Rolf deed denken, maar vooral door de verwerking van een gigantisch Perzisch tapijt genoeg eigenheid had.
Tess van Zalinge toonde het afgelopen weekend een mix van minimalisme (fraaie plissé-jurken) en showeffect (bolle rok voor, achter geen rok maar zicht op de billen). Ze toonde ook lingerie en doorkijk-effecten naast een elegante kleren als mantel of jasje. Het maakte beslist benieuwd welke kant ze uiteindelijk haar talent opstuurt.
Bloemenweelde
Dat Royal Flora Holland de show van Liselore Frowijn sponsorde kon niemand ontgaan. De indrukwekkende bloem-arrangementen als bomen op de catwalk en de riante boeketten hangend aan het haar van de modellen vormden wel heel veel dramatische concurrentie voor de veelkleurige dessins en Afrikaanse Vlisco-stoffen van Frowijns collectie.
Maar haar optimistische kijk op patronen en kleuren won het gelukkig nog net. Juist ook omdat de eenheid in haar collectie niet zo groot was. Knap zoals Liselore Frowijn (in 2013 studeerde ze af en won ze de Frans Molenaar-prijs) op eigen en aantrekkelijke wijze textiel ontwerpt en verwerkt.