Termen als ‘onveilig’ en ‘grensoverschrijdend’ worden steeds makkelijker gebruikt. Maar de aandacht voor het wangedrag achter schermen bij De Wereld Draait Door is een goede zaak, schrijft Gerry van der List. Het is vooral te hopen dat de publicatie de wegkijkende NPO, waar graag met de morele meetlat wordt gezwaaid, een spiegel voorhoudt.
De groeiende overspannenheid in de samenleving laat zich onder meer aflezen aan de begripsinflatie. Studenten die van hun docenten een vraag krijgen, klagen dat ze zich ‘onveilig’ voelen. En journalisten beweren dat ze aan uitbranders op het werk een ‘posttraumatische stressstoornis’ overhielden.
Lees ook deze column van Geerten Waling: Tirannen als Van Nieuwkerk zijn bange, incompetente leiders
Dat laatste viel te lezen in een geruchtmakend artikel over Matthijs van Nieuwkerk. Met gedegen onderzoeksjournalistiek toonde de Volkskrant aan dat de gevierde presentator van De Wereld Draait Door zich achter de schermen tiranniek gedroeg en medewerkers uitfoeterde en vernederde. Dit onbehoorlijke gedrag – overigens geen zeldzaamheid in organisaties waar de werkdruk en prestatiedrang fors zijn – heet tegenwoordig ‘grensoverschrijdend’. En wie zich, heel ouderwets, afvraagt waarom de werknemers dan niet protesteren, aan de bel trekken of opstappen, doet aan victim blaming.
Maar het is goed dat de coryfee van de publieke omroep aan de schandpaal is genageld. Zijn ontmaskering kan zelfbeheersing aan de top en mondigheid bij ondergeschikten bevorderen. Net zoals de #MeToo-beweging een dam opwierp tegen seksuele vergrijpen op het werk.
Hopelijk leidt de publicatie van de Volkskrant ook tot zelfkritiek bij de publieke omroep. NPO-baas Frans Klein heeft de waarschuwingen genegeerd over misstanden bij het succesprogramma waarbij hij nauw betrokken was. Voor een organisatie die graag zwaait met de morele meetlat, is dat wegkijken extra kwalijk.