Hoe drie Turkse vrouwen Nederland een lesje intellectuele moed geven

Door Dilan Yeşilgöz, Yesim Candan en Fidan Ekiz is Zihni Özdil weer trots op zijn Turkse roots. Zij knipten op tv hun haren af in solidariteit met vrouwen in Iran. Nederland mag daaraan een voorbeeld nemen.

Hij was de eerste intellectueel in Turkije die schreef over Koerden als een volk met een eigen cultuur en taal. Dat was eind jaren zestig, toen Koerden volgens de Turkse staat nog ‘Berg-Turken’ waren en de Koerdische taal bij wet verboden was. Hij werd dan ook veroordeeld tot een lange gevangenisstraf.

Ik heb het over de Turkse socioloog Ismail Beşikçi. Hij leeft nog, hij is stokoud en u heeft nog nooit van hem gehoord.

In 1974 mocht Beşikçi de gevangenis uit onder voorwaarde dat hij nooit meer over Koerden zou schrijven. Het eerste wat hij deed na zijn vrijlating was over Koerden schrijven. En weer mocht hij de gevangenis in.

Zowel zijn academische carrière als zijn persoonlijke vrijheid is stukgemaakt door de Turkse staat. Omdat hij moedig door bleef strijden, straf na straf. Een flink deel van zijn volwassen leven heeft hij doorgebracht in de gevangenis. En van de 36 boeken die hij uiteindelijk schreef zijn er 32 verboden in Turkije. Beşikçi komt overigens zelf uit een rijk, geprivilegieerd Turks milieu. Maar dat weerhield hem er niet van om het op te nemen voor de onderdrukten en de vertrapten. Net zomin als de wetenschap dat hij gestraft zou worden.

Memorabel televisiemoment

Aan Beşikçi moest ik denken toen ik afgelopen donderdag naar Op1 keek. In Iran is de Koerdisch-Iraanse vrouw Mahsa Amini vermoord door de staat omdat ze haar hoofddoek niet ‘correct’ droeg. Dat heeft in de islamofascistische dictatuur Iran geleid tot een golf van protest. In de rest van de wereld is een onvoorwaardelijke beweging van solidariteit ontstaan. Vooral vanuit de linkse progressieve hoek. In de hele wereld knippen progressieve vrouwen hun haren af uit solidariteit met de vrouwen in Iran.

Volkomen logisch. Want de linkse en progressieve politiek draagt per definitie het vaandel van de strijd tegen het religieuze patriarchaat.

Behalve in Nederland.

In ons land buitelen ze in de linkse en progressieve hoek over elkaar heen om het islamofascistische karakter van de moord op Amini te bagatelliseren.