De afgelopen dagen zwol in de media de roep aan bij bestuurders, politici en activisten om Keti Koti, de viering van de afschaffing van de slavernij op 1 juli, (nog) meer aandacht te geven. Daarbij werden de historische feiten en de waarheid veelvuldig geweld aangedaan, constateert Philip van Tijn.
Philip van Tijn is bestuurder, toezichthouder en adviseur. Hij schrijft wekelijks een blog over de actualiteit.
Het zal, nee, sterker: het kan u niet zijn ontgaan: de afgelopen week was niet vooral die van de parlementaire enquête, noch die van de Erdogan-chantage of van een #MeToo-affaire bij de machtige KNVB, maar de week van Keti Koti. Onze kennis van het Sranantongo, de voornaamste (Creoolse) taal in Suriname, is al zo groot dat we allemaal weten dat dit ‘ketenen gebroken’ betekent.
Tot 2002 was dit maar in beperkte kring bekend maar in dat jaar werd in het Amsterdamse Oosterpark het Nationale Monument Slavernijverleden onthuld, een zeer aanschouwelijk monument van de Surinaamse kunstenaar Erwin de Vries.
Sinds dat jaar is de opmars van dit thema geaccelereerd en klinkt de roep om méér steeds luider. Een Nationale Herdenking, verplichte vrije dag, excuses, schadevergoeding, roept u maar. De Surinaamse gemeenschap (bijna de helft van de Surinaamse bevolking is vrijwillig naar het land van de voormalige slavenhouders gemigreerd) laat zich niet onbetuigd, maar ondervindt hierbij veel steun.
Geweldig dat West-Europa ooit de slavernij heeft afgeschaft!
Overeenkomstig het motto van EW eerst de feiten. Nederland schafte in Suriname en op de Antillen de slavernij af op 1 juli 1863, volgend jaar anderhalve eeuw geleden.
Keti Koti nieuwe nationale feestdag? Dat gaat wel héél snel, schreef Gertjan van Schoonhoven vorig jaar
Die slavernij was overigens in Nederlands Oost-Indië al een paar jaar eerder, in 1859, afgeschaft. Bijna overal viel dezer dagen weer ten onrechte te lezen dat Nederland ‘het laatste land’ was dat dit besluit nam. Dubbele faliekante onzin. Spanje en Portugal volgden enkele jaren na Nederland, België nog weer later, Frankrijk was ons maar een paar jaar voorafgegaan, Engeland was de baanbreker en andere (West-)Europese slavenhoudende landen waren er niet.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?