Vorige week werd in Den Haag weer gesproken over nieuwe verkiezingen als de enige oplossing voor de vastgelopen formatie. Een ridicuul idee. De werkweigering van politici is niet het probleem van de kiezer, schrijft Victor Pak.
Het was ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers die zich uitgerekend na een bezoek aan de nieuwe informateur Johan Remkes (VVD) liet ontvallen dat hij nieuwe verkiezingen niet langer kon uitsluiten. Ook PVV-leider Geert Wilders pleitte er al voor, maar dat wekt geen verbazing.
Voor de kiezer heeft nieuwe stembusgang geen nut
Het nut van een nieuwe stembusgang is voor de kiezer volkomen onduidelijk. Dat blijkt ook uit het stabiele beeld in de peilingen. De kiezer heeft op 17 maart gesproken in de wetenschap dat zijn of haar stem tot wel vier jaar zou doorklinken. De uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen weerspiegelde een versplinterd Nederland dat zeventien partijen verkoos.
In die uitslag zaten genoeg aanknopingspunten voor de vorming van een traditionele meerderheidscoalitie. Zo had de vorige regeringscoalitie gemakkelijk door kunnen regeren. De combinatie VVD, CDA, D66 en ChristenUnie won bij elkaar twee zetels ten opzichte van 2017. Onderling gekonkel belette die voor de hand liggende oplossing, ondanks de verkiezingsbelofte van vrijwel elke partij om haast te maken met de formatie.
Persoonlijke verhoudingen gijzelen de formatie
Uit het verslag van informateur Mariëtte Hamer (PvdA) blijkt dat het niet de inhoud is waar zes mogelijke coalitiepartners het over oneens zijn. Nee, verstoorde persoonlijke verhoudingen gijzelen de formatie. Daardoor is elke optie voor een meerderheidscoalitie momenteel geblokkeerd.
De formatie is nu overgeleverd aan de vindingrijkheid van Johan Remkes. Hij gaf al terecht aan er snel mee klaar te zijn als de politici zich niet anders gaan opstellen.
De Tweede Kamer wil dat Remkes zoekt naar een kansrijke minderheidscoalitie. Zo’n ongebruikelijke coalitievorm is geen slechte optie, ook al wordt ze als noodgreep gepresenteerd. Een minderheidscoalitie dwingt de Tweede Kamer tot samenwerking om te besturen. En dat is precies waarvoor de kiezer de politici een half jaar geleden heeft gekozen bij de verkiezingen. Die hoeven niet te worden herhaald.