Met snackbarverbod win je de strijd tegen obesitas niet

Een aantal gemeenten wil ongezond eten tegengaan door het aantal fastfoodrestaurants in hun stad te beperken. Dergelijke overheidsbemoeienis gaat te ver, zeker omdat uitvoerbaarheid en nut twijfelachtig zijn, schrijft Bram Hahn.

Obesitas is een groot en nog steeds groeiend probleem. Ernstige, ongezonde zwaarlijvigheid kost veel in termen van levensjaren en zorgkosten. Ook de coronapandemie heeft weer eens aangetoond dat obesitas mensen kwetsbaar maakt. Het is daarom inderdaad zorgelijk dat in Nederland het gemiddelde gewicht stijgt. Inmiddels heeft al de helft van de Nederlanders overgewicht.

Niet zo gek dat overheden zich daarover zorgen maken. Demissionair staatssecretaris van Volksgezondheid Paul Blokhuis (ChristenUnie) maakte van de strijd tegen obesitas een van de speerpunten in zijn Nationaal Preventieakkoord. Daarin staan allerlei vrij vaag geformuleerde doelen, zonder harde maatregelen.

Veel ingrijpender dan Preventieakkoord van Blokhuis

De vier grote steden en Ede willen een stap verder gaan en veel actiever de ongezonde voedselomgeving aanpakken. Want steeds meer blijkt uit onderzoek dat de voortdurende alom aanwezigheid van (ongezond) voedsel het grote probleem is. Als de kroketten je op elke straathoek in het gezicht worden geduwd, ga je meer kroketten eten, is de overtuiging. Dus lijkt het logisch het aantal verkooppunten van kroketten (en ander verdacht voedsel) aan banden te leggen.

Ze willen daartoe dat de Omgevingswet, een wet die nog niet in werking is getreden, breder kunnen interpreteren. Die wet stelt dat de overheid moet zorgen voor een veilige en gezonde fysieke omgeving. Gemeenten zien het zo dat een gezond voedselaanbod daar ook onder valt.

Het plan tast vrijheid van ondernemers en burgers aan