Tirannie van het diversiteitsdenken bedreigt de burger

Het diversiteitsdenken is een nieuwe ideologie met een grote honger naar macht. De individuele burger verliest zijn identiteit in een tirannieke wirwar van afkortingen, waarschuwt Afshin Ellian.

De sociale wetenschappen baarden de diversocratie. Ze kapen de regenboogsymbolen voor een intolerante ideologie. Ook Sahra Wagenknecht, voormalig leider van Die Linke in Duitsland, vertelde in een interview met EW dat zij die onzinnige genderdiscussie zat is: ‘Het is belachelijk om kunstmatige geslachtsneutrale formuleringen in teksten te plaatsen. Zo ben ik econoom, geen econome. Kiezers vragen zich af waarover die lui eigenlijk praten. En als je dat slecht vindt, geld je als vrouw- onvriendelijk, reactionair en achterlijk.’ Het verzet tegen de postmoderne tirannie vereist moed.

Feitenvrije benadering van geschiedenis is een nieuwe ideologie

Een serieus deel van de sociale wetenschappen ontstond onder invloed van de Franse filosoof Michel Foucault (1926-1984). Hij zag in de moderne democratie de kapitalistische machtshonger en de seksualisering van de werkelijkheid. Foucault-adepten namen in alles een verborgen vorm van machtsuitoefening waar. Feiten deden er niet toe. Ook de boeken van Foucault over de geschiedenis van de seksualiteit zijn niet gebaseerd op een serieuze historische studie. Het is evenmin een ideeëngeschiedenis, zoals we die bij Johan Huizinga (1872-1945) wel aantreffen.

De ideeëngeschiedenis is een normatieve, filosofische reconstructie van reeds bestudeerde gebeurtenissen. Huizinga heeft de wetenschap en de filosofie lichtjaren vooruitgeholpen. Maar Foucault was pure achteruitgang. Hij zag ook in de mensenrechten een soort verlengde arm van de macht. Zijn geesteskinderen, vooral in de sociale wetenschappen, bespeurden overal de brute machtsuitoefening van de ene groep over de andere: mannen-vrouwen, meerderheid-minderheid, gastland-vluchtelingen, et cetera.