De funeste sentimenten van dierenactivisten

Het succesvolle vaccinatiebeleid van minister Hugo de Jonge (CDA) biedt, zo hoor je af en toe, uitzicht op een slutty summer, een zomer vol sletterig vermaak. Maar voor de brave familie Van der List betekende het toch in de eerste plaats een gang naar het grootste zeezoogdierenpark van Europa dat eindelijk werd heropend.

Het was heerlijk om weer tussen brullende zeeleeuwen en spuitende walrussen te kunnen rondlopen. En om te zien hoe liefdevol de dieren worden verzorgd en vertroeteld. Het leven is fijn voor een dolfijn in het Dolfinarium in Harderwijk. Logisch dat die beesten daar een stuk ouder worden dan in de wrede natuur.

Maar dierenrechtenactivisten denken daar anders over. Zij vinden het schandelijk dat dolfijnen af en toe in een showtje worden gepresenteerd aan een enthousiast publiek. Heel ‘onnatuurlijk’. Het in het defensief gedrongen Dolfinarium ziet zich gedwongen rekening te houden met deze sentimenten die op termijn het einde zouden kunnen betekenen voor het park. De belangrijkste voorstelling, Oceanica, heeft daarom een veel minder spectaculair karakter dan voorgangers. De nadruk ligt nu op educatie, met hele verhalen over het belang van biodiversiteit en zo. Zonde. Je betaalt 23,50 euro om een leuke dag te hebben, niet om preken aan te horen.

Dieren kunnen niet worden vergeleken met slaven

Een fatsoenlijke omgang met dieren is een teken van beschaving. Zeker. Maar het moderne activisme schiet door. Het leidt ook tot willekeur, mede door zijn wankele intellectuele basis.