Het Eurovisiesongfestival is muzikaal – alweer – van bedroevende kwaliteit. Maar Nederland laat zich van zijn beste kant zien als gastheer. Met een mooi inclusieve presentatie en uitstekende organisatie, schrijft Gerry van der List.
‘De vogels zingen nergens zo gelukkig en blij, als in Holland in het voorjaar in de wei.’ Deze dichterlijke regels van Annie M.G. Schmidt klonken in 1956 uit de mond van Jetty Paerl in het allereerste lied uit de geschiedenis van het Eurovisiesongfestival, De vogels van Holland.
Het innemende chanson zal vast wel ergens voorbij zijn gekomen in de eindeloze stroom programma’s en beschouwingen die afgelopen dagen zijn gewijd aan het Eurovisiesongfestival. Van ’s ochtends tot vroeg laat werd op televisie stilgestaan bij het muzikale evenement. Heden en verleden kwamen aan bod. Een hele uitzending werd zelfs uitgetrokken voor Sieneke, die met het lied Ik ben verliefd (Sha-la-lie) in 2010 verantwoordelijk was voor een van de dieptepunten in de vaderlandse cultuurgeschiedenis.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De malle acts bieden vooral circusvertier
Pleitbezorgers van het evenement, zoals de babbelkous met intellectuele pretenties Cornald Maas, proberen nog weleens staande te houden dat het om een muzikaal interessant gebeuren gaat. Een kansloze exercitie. Het festival is bovenal circusvertier, met gekke acts die volop gelegenheid bieden om op de bank thuis of op Twitter de spot te drijven. De ene keer wint een baardmans in een jurk uit Oostenrijk, de andere keer een kakelende kip uit Israël.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?