Duitse reflexen deugen niet: diepere verankering in de EU is broodnodig

Ondanks hevige druk van de Duitse bondskanselier Angela Merkel staakt Europees Commissaris Valdis Dombrovskis voorlopig zijn pogingen om het investeringsverdrag tussen de Europese Unie en China geratificeerd te krijgen. Dat bewijst hoe noodzakelijk het is dat Duitsland verankerd blijft in de EU, schrijft Jelte Wiersma.

De Europese Unie bestaat uiteindelijk maar om één reden: (West-)Duitsland verankerd houden in de gemeenschap van democratische landen. In eerste instantie was dat noodzakelijk vanwege de Sovjet-Unie, intussen geïmplodeerd, ditmaal is het dat vanwege Rusland en China. Merkels Duitsland zet via gaspijpleiding Nord Stream II de geldkraan voor de Russische president Vladimir Poetin nog verder open. En in december drukte Merkel (CDU) er als EU-voorzitter een verregaand investeringsverdrag door tussen de EU en China. Over Nord Stream II gaat de EU niet, want dat is energiebeleid. Maar het EU-China-investeringsverdrag, waarvoor de Duitse industrie zo’n warm pleidooi houdt, is wel een EU-competentie.

Duitser Bütikofer voert meerderheid aan die tegen is

Zo kan het verdrag alleen in werking treden als het Europees Parlement ermee instemt. En dat doet het Parlement naar het zich laat aanzien niet. Onder aanvoering van het Duitse Europees Parlementslid Reinhard Bütikofer (Bündnis 90/Die Grünen) is de meerderheid tegen. In die wetenschap heeft de verantwoordelijk Europees Commissaris Dombrovskis (Eenheid) uit Letland het ratificeringsproces van het verdrag in de ijskast gezet. Daarmee kan het niet in werking treden. Zo voorkomt Duitslands verankering in de Europese Unie de nauwere Duitse samenwerking met Xi Jinpings communistische dictatuur.

De blokkade van het investeringsverdrag door het Europees Parlement staat niet op zichzelf. In maart besloten de 27 regeringen van de EU-landen voor het eerst sinds het neerslaan van de studentenprotesten in 1989 op het Tiananmenplein in Peking, sancties in te stellen tegen China. Zo mogen  vier functionarissen van de Communistische Partij in Xinjiang niet meer naar de EU reizen en zijn hun eventuele tegoeden in de Unie bevroren. Dit wegens het opsluiten van islamitische Oeigoeren in ‘heropvoedingskampen’. In de praktijk worden de Oeigoeren daar gehersenspoeld en uitgeroeid. Xi Jinping reageerde op de EU-sancties door vijf leden van het Europees Parlement, onder wie Bütikofer, en vijf anderen, onder wie Tweede Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma (D66), de toegang tot China te ontzeggen.

Sancties zijn moreel excuus

De EU-sancties (en Xi’s reactie daarop) leidden tot veel ophef en zijn een nuttig stapje, maar ze zijn ook misleidend. De regering-Merkel vindt sancties tegen Chinese individuen prima, het liefst samen met de Verenigde Staten, zo zei minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas (SPD) in maart. Wat hij er niet bij zei, is dat de sancties tegen individuen gratis zijn en vooral als moreel excuus dienen voor wat Merkels regering veel belangrijker vindt:
de Duitse economische belangen in de handel met China niet beschadigen.