Delinquenten GroenLinks horen in Rutte IV niet thuis

Op de voorste rijen van GroenLinks zitten politici met criminele en antidemocratische vlekken op hun blazoen. Dat mag bij de kabinetsformatie niet zonder consequenties blijven, schrijft Roelof Bouwman.

Hoewel de kiezers op 17 maart zorgden voor de meest rechtse verkiezingsuitslag sinds mensenheugenis, groeit de kans dat GroenLinks – dat zes van de veertien Tweede Kamerzetels verloor – deze zomer toetreedt tot het vierde kabinet-Rutte.

GroenLinks maakte nooit eerder deel uit van de regering

Zoals bekend maakte GroenLinks nooit eerder deel uit van de regering. Een opvallend verschil met zusterpartijen in bijvoorbeeld Duitsland, Frankrijk, België, Zweden en Oostenrijk.

Dat is trouwens niet het enige verschil. De meeste groene partijen in Europa ontstonden in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw op initiatief van politiek dakloze natuurbeschermers en milieuactivisten. GroenLinks daarentegen is sinds 1991 de voortzetting van vier in verval geraakte radicaal-linkse splinterpartijen, waarvan de communistische CPN de oudste was.

Marcus Bakker, de stalinistische oud-voorman van die partij en een van de schaarse naoorlogse politici op wie het predicaat ‘schoft’ van toepassing is, werd in 1994 ingezet als lijstduwer van GroenLinks bij de verkiezingen voor het Europees Parlement. Op initiatief van GroenLinks werd bovendien in het gebouw van de Tweede Kamer een vergaderzaal naar Bakker genoemd.

Nog steeds wemelt het in de top van GroenLinks van politici met antidemocratische vlekken op hun blazoen. Een kleine greep:

Rosenmöller dweepte met genocidepleger Pol Pot

Paul Rosenmöller, de fractievoorzitter van GroenLinks in de Eerste Kamer, was in de jaren tachtig voorman van de Groep Marxisten-Leninisten (GML), een organisatie die streefde naar een ‘gewapende revolutie’ en hij dweepte met de Cambodjaanse genocidepleger Pol Pot. ‘Spijt is niet het begrip dat bij mij bovenkomt,’ is Rosenmöllers vaste riedel als hij over zijn politieke verleden wordt bevraagd.

Farah Karimi, de vicefractievoorzitter van GroenLinks in de Eerste Kamer, maakte in de jaren tachtig deel uit van de Iraanse terreurbeweging Moedjahedien Khalq. Vanuit Parijs hielp ze naar eigen zeggen zo’n 150 Iraanse leden van de beweging aan een verblijfsvergunning door valse vluchtverhalen te verzinnen. ‘Ja, dat is misbruik maken van de asielprocedure,’ zei ze later in een interview.

Tussen 2007 en 2018 was Karimi directeur van de ontwikkelingsorganisatie Oxfam Novib. Jarenlang hield ze haar mond over de seksfeesten met minderjarigen die haar Britse Oxfam-collega’s hielden in Haïti.

Wijnand Duyvendak deed mee aan inbraak bij Economische Zaken