Geen superseizoen, toch kampioen. Coach Erik ten Hag heeft Ajax rust gegeven, schrijft Hugo Camps.
Ajax is al met al spelenderwijs door de competitie geslalomd. De leidersplaats kwam niet onder druk te staan doordat PSV, Vitesse en AZ voortijdig afhaakten. Voor het einde van de competitie was hun mentale abandon een feit. De tegenstander afbluffen tot hij het voor het einde van de competitie opgeeft, is een vorm van superioriteit. Je zag het vroeger alleen bij Barcelona.
Hugo Camps schrijft wekelijks een sportcolumn voor weekblad EW. Camps (Molenstede, 1943) schrijft voor EW sinds 1986 en maakte in die hoedanigheid vele markante interviews met topsporters.
Grote internationale doorbraak van Ajax laat op zich wachten
Toch kan Ajax niet spreken van een superseizoen. De Amsterdammers waren lang niet in alle wedstrijden superieur en de uitschakeling door AS Roma voor de Europa League was een domper. De grote internationale doorbraak van Ajax laat op zich wachten. PSV en Vitesse doen het nauwelijks slechter. Toch blijven Edwin van der Sar en Marc Overmars gewilde voetballeiders die langs de kassa van buitenlandse clubs kunnen passeren. Zelfs Manchester United kon hen niet lokken.
De Nederlandse competitie is verarmd. PSV, Feyenoord, Vitesse en AZ zijn schijnconcurrenten voor de landstitel. Te weinig continuïteit in hun prestaties om een bedreiging te vormen. Het is in alle opzichten subtop: beperkte ambities, een beetje geluk is ook al mooi, Amsterdam is de halve wereld niet. Te veel eersteklassers relativeren zichzelf stuk om de status van topploeg te bereiken. AZ is daarvan een mooi voorbeeld.
Seizoenseinde Feyenoord is uitgedraaid om een ramp
Ajax voegt elk jaar iets toe aan de technische scene van de club. Dat kunnen we van PSV niet zeggen en nog minder van Feyenoord. Het seizoeneinde is voor de Rotterdammers uitgedraaid op een ramp. Van de metamorfose van Feyenoord blijft niets over. Dick Advocaat zal straks worden nagewuifd als een passant die geen wezenlijke indruk heeft achtergelaten.
Lees ook deze blog van Philip van Tijn: Couppoging van voetbalmiljardairs is (tijdelijk) gesmoord
Wellicht heeft Dickie in Rotterdam het einde van zijn trainerscarrière getekend. De vrije val van de club was te groot voor een logische verklaring. Het leek soms op kwade wil, in De Kuip. De persoonlijke animositeit tussen de trainer en enkele spelers installeerde een cultuur van achterdocht en verzet. Advocaat verloor gaandeweg het respect van de meute. Na zijn conduitestaat mag dat een dramatische uittocht worden genoemd. Ook PSV stelde teleur en slaagde er niet meer in de provinciale euforie te overstijgen. Het is zelfs geen ploeg met een Nederlands karakter meer. De stijl is een samenraapsel.
Ajax is in de polder niet meer in te halen
Ajax heeft ook de komende jaren niets te vrezen. Het is van een andere orde, met gevoel voor traditie en avant-garde. Daarbij komt dat Ajax zo’n financiële voorsprong heeft genomen dat het in de polder niet meer in te halen is. Het spel was ook niet altijd even hoogstaand, maar er zat wel een gedachte achter. Het was geen los zand. Coach Erik ten Hag mag van mij worden uitgeroepen tot Coach van het Jaar. Zijn betekenis ligt in de rust die hij het elftal heeft gegeven. Van Daley Blind tot Dusan Tadic, iedereen heeft schik in het spel. Er is vreugde om de bal en om elkaar.
Lees ook deze blog van Onno Aerden: Geachte Erik ten Hag: u bent een mens van wereldklasse
Het was hem aanvankelijk niet aan te zien, maar Ten Hag is people-manager. Je kunt hem in elke hoek van de kamer zetten, het volk komt toegesneld. Hunkerend naar zijn onderkoelde gemoedelijkheid. Erik houdt de plattegrond van het bestaan in de gaten, niet de reliëfs van ijdele mannetjes. Hij is een dienaar van Ajax en dat zijn schaarse exemplaren.
Voor de voetballiefhebbers is het coronajaar geen verloren jaar geworden. Ze hebben zich veel moeten ontzeggen, maar houden er een mooie kampioen aan over en enkele hoogtepunten in de herinnering. Wellicht is er ook iets van solidariteit ontstaan in het individuele voetbalwereldje. Een soort gezamenlijkheid die er voordien niet was. Dat het voetbal is gelouterd door corona gaat mij te ver, maar er is zeker iets veranderd in de begrippen van eigendom en vermaak. Het voetbal is nu meer van iedereen dan vóór corona.
Het zal nog zware inspanningen vragen om de clubs ver van het financiële moeras te houden en zuurstof toe te dienen voor jeugdspelers. Maar de vreugde om de overleving maakt geheime krachten los. Het voetbal zal sterker uit deze crisis komen. Tenzij fantomen van de Super League het toch weer voor het zeggen krijgen. Dan verdwijnen we met zijn allen in een praalgraf.