Is feestvieren het recht van de jeugd?

Er wordt wat geklaagd en geweeklaagd over het vreselijke lot dat de jeugd treft, door de beperkingen die zijn opgelegd in de bestrijding van het virus. Daar is nogal wat over te zeggen, dus laat ik dat eens doen.

We horen niet anders, of de jeugd wordt ernstig beknot in dat wat de jeugd nu eenmaal graag doet, namelijk feestvieren en uitgaan. Alsof dat een wezenlijk onderdeel van de jeugd is. Helemaal niet: dat is een verworvenheid van de rijke samenleving die wij dankzij het harde werken van onze voorouders hier hebben opgebouwd.

Die voorouders werkten hard, en vaak vanaf heel jonge leeftijd. Die zagen het niet als een onvervreemdbaar recht om lol te trappen en pret te maken tot diep in de twintig. De mensen die ruim honderd jaar geleden (en dat is echt niet lang geleden) in erbarmelijke omstandigheden in, ik geef maar een voorbeeld, de sloppen van de Amsterdamse Jordaan leefden, omringd door ziekte, honger, ontberingen, waren soms wel jong, maar hadden amper een jeugd. Ze moesten uit werken als ze in de puberteit kwamen. Lees het maar terug in Koninkrijk vol sloppen, van Auke van der Woud. En huiver bij het zien van de foto’s. Bittere, onvoorstelbare armoede.