CDA-‘expert’ Kroeger fantaseert erop los in zijn boek

CDA-expert Pieter Gerrit Kroeger schrijft in zijn onlangs verschenen boek dat Pim Fortuyn werd doodgeschoten door iemand die ‘nog het meest leek op de mensen die hem bejubelden’. Fortuyn ‘stierf als een mediafenomeen’, stelt de auteur van Tand des Tijds. Hij sabelt Fortuyn neer als ‘een Jomanda’ en ‘een avatar’. Eric Vrijsen inventariseert de fouten in het boek van de historicus: ‘Nou jij weer, Kroeger.’

Pieter Gerrit Kroeger (65) noemt zichzelf ‘CDA-watcher’ en treedt daarom vaak op als deftige CDA-ingewijde in radio- en tv-programma’s. Hij is partijlid en was adviseur van CDA-ministers. De titel van zijn onlangs verschenen boek Tand des tijds. Het CDA in de nieuwe eeuw doet vermoeden dat hij nou eens haarfijn van binnenuit beschrijft waarom die partij geen verkiezingen meer wint.

Maar dat valt tegen. Kroeger heeft zijn feiten niet op orde; schrijft ronduit ergerlijk over de moord op Pim Fortuyn, pleegt geschiedvervalsing en probeert zijn verhaal op te leuken met wat onbewezen rode oortjes-passages. Prinses Mabel en Carla Bruni zouden verkikkerd zijn op Mark Rutte, respectievelijk Jan Peter Balkenende.

Eind van het Kroeger-liedje is een pleidooi voor ‘een Hollands wir schaffen das’. Het CDA moet rechtse partijen uitsluiten en zich ‘fundamenteel strategisch’ gereed maken voor ‘het grote werk in Brussel’. De partij moet ‘het Europese volkslied zingen’, want dan ‘kan het duo De Jonge-Omtzigt eigenlijk alleen maar winnen’.

Dat De Jonge reeds als CDA-leider afhaakte op het moment dat het boek  verscheen, doet al enigszins twijfelen aan de waarde van de strategische aanbevelingen. Maar ja, de tand des tijds knaagt vaak sneller dan je denkt.

Fout 1: De afspraken tussen CDA en Pim Fortuyn

Het boek begint in 1998 als het CDA op een dieptepunt zit. Weer de verkiezingen verloren. Weer in de oppositie. Dankzij een deal met Pim Fortuyn kan CDA-leider Jan Peter Balkenende in 2002 de verkiezingen winnen. ‘Pim ploegt de paarse akker om en wij gaan zaaien,’ was destijds de strategie. De CDA-toppers spraken met Fortuyn af dat ze elkaar nooit zouden aanvallen en alle pijlen op de regeringspartijen VVD en PvdA zouden richten.

Kroeger ontkent snoeihard dat zo’n afspraak bestond. Hij beschrijft trots hoe hij als hoofdredacteur van een universitaire website erin slaagde om Fortuyn neer te sabelen wegens een frauduleuze wetenschappelijke titel. Van een gniffelende Balkenende zou Kroeger hiervoor de complimenten hebben ontvangen.

Kan wel zijn, maar de zaak ging pas spelen toen De Telegraaf voorjaar 2002 op de voorpagina een bericht publiceerde over ‘nepprofessor Pim’. Daarin was een citaat van Balkenende opgenomen: ‘De enige professor, dat ben ik.’ Fortuyn hing onmiddellijk aan de telefoon bij de CDA-top: ‘Wat hadden we nou afgesproken?’ Hij eiste excuses en kreeg die ook. Anders dan Kroeger beweert, was er wel degelijk een pact tussen Fortuyn en het CDA.