Lodewijk Asscher kent geen verantwoordelijkheidsbesef

Zal PvdA-leider Lodewijk Asscher voor zichzelf consequenties trekken uit het snoeiharde rapport over de toeslagenaffaire? Nee, daarop hoeft niemand te rekenen, schrijft Roelof Bouwman.

‘Woensdag 8 september. Teruggevallen naar zes zetels, een dramatisch verlies. Ik heb onze partijgenoten, die bijeen waren in Zwolle, een paar regels voorgelezen uit een gedicht van J.C. Bloem:

Maar dit blijft steken in ons vaag begrijpen,

En zinkt niet verder als gevoel naar ’t hart;

Wij reiken weer naar een toekomstig rijpen

En jagen voorwaarts, in ons zelf verward.

Ik heb er maar niet bij gezegd dat het de derde strofe is van een gedicht met de titel “Doodenoffer”.’

Consequenties van een electorale zeperd

Het is een dagboeknotitie van Jan Terlouw. Uit 1982, nadat D66, waarvan hij lijsttrekker was, elf zetels had verloren. Het was op dat moment de grootste verkiezingsnederlaag uit de parlementaire geschiedenis. Dat D66 samen met het CDA van premier Dries van Agt zitting had genomen in een interimkabinet – en zo voormalig coalitiepartner PvdA in de steek had gelaten – was door de kiezers kennelijk niet begrepen.

Niemand twijfelde aan de consequenties van deze electorale zeperd: wie zo hard door de kiezers wordt afgestraft, dient zijn biezen te pakken. Waar zijn verkiezingen anders voor? ‘Ik heb meer kiezers verloren dan overgehouden,’ schreef Terlouw in zijn dagboek. ‘Is het dan niet logisch om op te stappen?’ Aldus geschiedde.