Jezus: de joodse man op wie velen hun hoop vestigen

Tijdens deze kerstdagen staat Afshin Ellian stil bij Jezus, de joodse man op wie velen hun hoop vestigen en bij wie velen troost zoeken. Het antisemitisme heeft baat bij het verzwijgen van zijn afkomst teneinde van hem het grootste slachtoffer van de Joden te maken.

Stille nacht

spreidt visioenen

in de liedjes van levenden

in de melklijn van liefde

in een droomvolle slaap

een kleine wens

mijn hoofd op de muziek van liefde

                                    op de haarvlechten van God

                                                                        neerleggen.

Jezus is een idee, een representatie. Maar hij was ook een mens. De ster van Bethlehem zou in Nazareth in een huis hebben gewoond, deels bestaande uit rotsen. De Britse archeoloog Ken Dark maakte dit recent bekend. De timing van het nieuws was perfect, een paar weken voor Kerst. De opgravingen speelden zich af onder het Zusters van Nazareth Klooster. Daar woonden de nonnen die al in 1880 meenden dat Jezus op deze plek heeft gewoond. Jezus’ ouderlijk huis bestond dus voor een deel uit rotsen. Rotsen zijn de standvastige verbindingen met de aarde. Ze dienen als fundament voor vastberadenheid en onvergankelijkheid.

Europa wilde vergeten dat Jezus een joodse man was

Idee Jezus is een rots waarop velen hun hoop vestigen en waarbij velen troost vinden. Europa vergat al dan niet opzettelijk dat Jezus een joodse man was. Hij was gewoon een joodse rabbi, een jongen uit Galilea, een gebied dat tot de komst van Alexander de Grote viel onder het Perzische Rijk. Joden hadden hun eigen koningen en bestuurders. Daarna verloren de volgelingen van Alexander de Grote het gebied aan het Romeinse rijk.

Waarom benadruk ik dat Jezus een joodse man was? Omdat de christelijke kerken dat liever wilden vergeten. Op deze vergetelheid bouwden ze een zeer agressieve vorm van antisemitisme, oftewel jodenhaat: een rots van haat.

Jezus is ook mijn streekgenoot. Sterker nog, ik ben via Perzië met hem en alle andere joden diep en intens verbonden. De legendarische koningin van Perzië, Esther, was een jodin. Haar zoon werd de koning der koningen van Perzië. Ooit woonden de meeste joden van de wereld in Perzië.

Iraniërs mogen niet weten dat de rots uit Nazareth joodse jongen was

Iran was de voorganger van de staat Israël (bescherming van het joodse volk) tot de komst van de islam. Daarom viel Jeruzalem lange tijd onder het Perzische Rijk. Ook deze evidente feiten moeten de Perzen vergeten. In schoolboeken en historische boeken die door de Iraanse overheid worden goedgekeurd, worden joden neergezet als een groepje zondige nomaden.