De verkiezingen naderen: het gedoe neemt toe

De verkiezingscampagnes van onder meer GroenLinks, FVD, SP, CDA en D66 worden ernstig verstoord door ruzie, ophef en schandalen, constateert Philip van Tijn. Van de grote partijen zijn alleen VVD, PvdA en PVV vooralsnog zonder grote schandalen. Maar voor hoelang?

In een ingezonden opinie reageerden zeven vrouwelijke leden van de VVD op mijn bijdrage van vorige week. En ze zijn boos over de wijze waarop ik ‘de dames na Rutte op de lijst’ heb bejegend – het staat er echt: ‘dames’.

Mijn probleem is nu dat ik niet uitvoerig op hun reactie wil ingaan. Want een krant – en ook een columnist – moet niet het laatste woord willen hebben. Maar ik wil wel hier en daar iets rechtzetten. Ik heb mijn bijdrage een paar keer herlezen, maar ‘een grove belediging’ zie ik nergens; noch heb ik ook maar met één woord eraan getwijfeld dat de nummers 2, 3, 4 en 5 van de VVD-lijst voor de Tweede Kamer ‘getalenteerd, intelligent en capabel’ zouden zijn. Sterker: één van die vier vind ik één van onze beste volksvertegenwoordigers. En ten slotte heb ik ook niet beweerd dat ‘een lijst met een evenwichtig aandeel vrouwen en Nederlanders met een kleurtje geen kwalitatief goede lijst kan zijn’.

Waarom ik de VVD expliciet noemde, heeft een terechte reden. Dezelfde partij die in 2017 er van langs kreeg, omdat van hun zes ministers maar één vrouw (‘dame’) was, komt drie jaar later met een kandidatenlijst waar de vier hoogstgeplaatste kandidaten na de onaantastbare nummer 1 allen vrouw (‘dame’) zijn. Toeval bestaat, ik geef het meteen toe, maar je mag er ook aan twijfelen.

Een ‘evenwichtige’ kandidatenlijst kán nooit kwalitatief de beste zijn

De gewraakte zinnen vormden overigens maar één passage in een grotere bespiegeling. Die betreft de verkrampte wijze waarop (de meeste) politieke partijen met een loep bezig zijn een zogenoemde ‘evenwichtige’ lijst samen te stellen. Dat neemt groteske vormen aan en daarmee bedoel ik niet alleen die vier vrouwen/dames van de VVD, maar ook bij menige partij het om-en-om mannetje-vrouwtje, het binnenhalen van kandidaten met een kleurtje als ‘iconen’ en het bewieroken van ‘jong’ en ‘jeugd’ waardoor een heel grote bevolkingsgroep nauwelijks meer in de Kamer is vertegenwoordigd.