Dit land is te klein voor al die duurzaamheid

Dit land is dichtbevolkt, heeft weinig lege gebieden en alle oplossingen voor de energietransitie (op één na, maar die is taboe) vreten ruimte, tasten de natuur aan of veroorzaken anderszins overlast. En dus blijven er steeds minder alternatieven over, constateert Simon Rozendaal.

Sommige wijken hebben altijd pech. Neem Bospolder-Tussendijken. Sinds die wijk een eeuw geleden door Rotterdam uit de grond is gestampt, zat het tegen.

Met als treurig dieptepunt 31 maart 1943. Amerikaanse piloten moesten vanuit Engeland de werf van Wilton-Feijenoord in Schiedam bombarderen. Het was bewolkt en de jongelui moesten het vak nog leren. Ze misten dus de scheepswerf waar torpedo’s voor de Kriegsmarine werden gebouwd. Zeventig zware bommen vielen 3 kilometer verder, duizenden inwoners verloren hun huis, ruim driehonderd hun leven.

Vandaag de dag is de wijk het op één na armste postcodegebied van het land. Eén op de drie bewoners heeft een niet-westerse achtergrond en de littekens van het bombardement zijn lelijk. Het is een probleemwijk, maar charmant, door historisch Delfshaven (met Pelgrimvaderskerk, geboortehuis en standbeeld van Piet Hein) plus al die verschillende culturen.

Juist deze probleemwijk ‘mag’ als een van de eerste van het gas af

Juist Bospolder-Tussendijken is uitverkoren om als een van de eerste wijken van het gas af te ‘mogen’. Er komt een warmtenet met kokend water van afval­verbrander AVR via een 17 kilometer lange leiding. Wat voor gevolgen dit zal hebben, openbaart zich middels een reeks reportages in NRC Handelsblad.

Korte samenvatting: waar de wijk eerder werd verwoest door Amerikaans friendly fire, gaat ze nu op de schop omdat vaderlandse duurzaamheidspiloten het in hun harses hebben gehaald dat we van het vriendelijk vuur (door aardgas) af moeten.