Waarom het geweld in Afghanistan ten onrechte wordt genegeerd

14 mei 2020Leestijd: 3 minuten
AFGHANISTAN SECURITY

Gezien de grote offers die ook Nederlandse militairen brachten in Afghanistan, is het vreemd dat het wankele vredesakkoord in Afghanistan hier amper iets losmaakt. Want de bloeddorst van de moslim-extremisten van de Taliban is niet gestild, en de gevolgen daarvan reiken tot in Europa, schrijft Robbert de Witt.

Robbert de Witt (1978) is Buitenlandredacteur bij Elsevier Weekblad. Hij blogt wekelijks op donderdag over mondiale ontwikkelingen en de gevolgen ervan voor Nederland en Europa.

Ver buiten ons blikveld en daarmee onze aandacht, zijn er nog altijd meer dan honderd Nederlandse militairen actief in Afghanistan. Eind maart werden weliswaar veertig Nederlandse militairen teruggehaald wegens het coronavirus. Maar de NAVO-missie Resolute Support gaat intussen gewoon door. Sinds 2015 nemen 160 Nederlanders daaraan deel.

Met de voorgaande NAVO-missies erbij, is Nederland daarmee al achttien jaar militair aanwezig in het Centraal-Aziatische land. Tientallen miljoenen gaf Nederland uit aan de gezamenlijke westerse poging om de moslim-extremisten van de Taliban eronder te krijgen en het land te laten kennismaken met vrede en democratie. In de zwartste dagen van die strijd verloren 25 Nederlandse militairen het leven. Zie dit aangrijpende overzicht van de gevallenen op Defensie weblog.

Gezien deze grote offers is het vreemd dat het wankele vredesakkoord in Afghanistan amper iets losmaakt in Nederland.

De Taliban zijn flink gestraft – maar niet verslagen

In februari sloten de Verenigde Staten in Doha, aan de overzijde van de Perzische Golf, een deal met de Taliban. President Donald Trump beloofde namelijk de Amerikaanse soldaten ‘naar huis te brengen’. Hoewel hij het uiteraard presenteert als een overwinning, kan de beoogde terugtrekking moeilijk anders worden gezien dan als een nederlaag. Niet alleen van Amerika, maar ook van de NAVO.

Goed, de Taliban zijn flink gestraft voor hun hulp aan Al-Qa’ida. Osama bin Ladens terreurnetwerk had onder de bescherming van de Taliban trainingskampen in Afghanistan en plande er onder meer de aanslagen van 11 september 2001.

Maar verslagen zijn de Taliban niet. Afgelopen jaar vielen er naar schatting tienduizend doden bij aanslagen in Afghanistan. Nog deze week bestormden gewapende mannen een kraamkliniek van Artsen zonder Grenzen. Er vielen zestien doden, tijdens urenlange vuurgevechten. Onder de doden waren ook twee baby’s. En bij een begrafenis in Nangarhar ontplofte een bom, met zeker 26 doden tot gevolg. De Taliban ontkennen betrokkenheid. Maar voor de Afghaanse regering is het genoeg geweest. Het vredesakkoord moet worden verscheurd.

Afghanistan komt vanzelf deze kant op

Duidelijk is dat Afghanistan ook na twintig jaar NAVO-inzet een hopeloos gewelddadig en verscheurd land is. De oorlog daar winnen, is niet meer aan de orde. Terugtrekken ligt dan voor de hand, hoe pijnlijk ook.

Maar negeren, zoals nu gebeurt in Nederland en Europa, kan lastiger blijken. Mochten de Taliban het land opnieuw overnemen, ondanks alle tijd en geld die in het trainen van het Afghaanse leger zijn gestoken, dan zal de haat jegens het Westen tot nieuwe dreiging kunnen leiden.

Bovendien: het Westen kan de Afghanen wel aan hun lot overlaten, maar die komen intussen wel deze kant op. Alleen al afgelopen jaar kwamen naar schatting dertigduizend Afghanen illegaal naar Europa. Wordt het land opnieuw een ongenadig strenge theocratie, dan zal dat nog maar het begin zijn.