De ‘Divibokaal’ is een lachwekkend nieuw hoofdstuk in het diversiteitsbeleid van de NOS. De hele discussie over diversiteit in de media gaat voorbij aan de geschiedenis, schrijft Constanteyn Roelofs: waar de publieke omroep nu wordt beheerst door een ‘verlichte’ klasse van links-liberalen, was er vroeger veel meer aandacht voor échte verscheidenheid.
Wat hebben we toch weer gelachen om de publieke omroep. Kennelijk delen de Romy’s, Charlottes en Hansen elkaar prijsjes uit als ze genoeg exotische mensen voor de camera weten te slepen. Het was het startschot voor een gezellig rondje sisyphusdiscussiëren over diversiteit in de media.
Constanteyn Roelofs
Wekelijks verkent historicus Constanteyn Roelofs de tragikomische tegenstrijdigheden in economie en maatschappij.
Het grappige van de zaak is natuurlijk dat de publieke omroep in Nederland altijd al versplinterd is geweest om ruimte te geven aan diversiteit, die bij de inrichting van het omroepbestel nog langs religieuze en politieke lijnen liep.
De diversiteitslobby doet natuurlijk wel alsof Nederland monolitisch blank, christelijk en man was voordat zij ten tonele verscheen, maar dat is helemaal niet waar. De katholieken kregen een eigen omroep, de vrijzinnige protestanten, de liberalen en zelfs de arbeiders mochten een stukje van de ether. Dat was nog eens diversiteitsbeleid! Elke groep gewoon een zak geld en een berg zendtijd, geen ongemakkelijk gedoe met turflijstjes in zogenaamd neutrale programma’s en andere vormen van verplichte gezelligheid.
Inmiddels hebben we geen arbeiders meer in Nederland. De roomse zuil is ingestort en behalve een handvol orthodoxen weet niemand meer wat vrijzinnigen zijn. In plaats daarvan hebben we een verlichte klasse van atheïstische, links-liberale brahmanen (blank) aan de top van de couranten en de omroepen, die net als de confessionelen van vroeger bijzonder begaan zijn met de missie onder de primitieve volkeren.
Lees ook dit commentaar van Gertjan van Schoonhoven Divibokaal NOS: Goede intentie, matige uitvoering
Elke groep z’n eigen omroep: vrouwen, moslims én ‘boze witte mannen’
Laten we dus de omroepen herinrichten. Een vrouwenomroep. Een gehandicapten-VARA. Een zoveelste poging tot een moslimomroep. Een omroep voor De Rest van Nederland die nauwelijks aan bod komt door de hyperfocus op Amsterdam. Surinaamse televisie met gezellige muziek en kookprogramma’s. MocroTV.
Lees dit eerdere coververhaal
Boze witte mannen zoals ik mogen ook hun eigen omroep, maar omdat wij nog wat goed te maken hebben, worden wij verbannen naar het derde net. Op incourante uren wil ik dan best met een glas whisky in de hand zaken die witte meneertjes uit het Avondland bovenmatig interesseren bespreken, zoals het verval der zeden, stoomlocomotieven, de Tweede Wereldoorlog en de edele golfsport.