Een coronadetail: alle normale schema’s van daten raken in de war

Alle normale schema’s van daten  raken helemaal in de war, dat kostte de Britse lockdownprofessor Neil Ferguson zijn baan, schrijft Constanteyn Roelofs. Ferguson bezocht zijn minnares, in strijd met zijn eigen lockdownregels.

Een coronadetail: professor Neil Ferguson, wetenschappelijk adviseur op coronagebied van Boris Johnson en daarom beter bekend als ‘Professor Lockdown’, stapt op. Niet wegens het hoge aantal doden in het Verenigd Koninkrijk, of de zorgelijke staat van de economie – de Britse staat betaalt het salaris van 20 procent van de werknemers, en de vraag is hoe lang dit nog goed gaat – maar omdat hij tegen zijn eigen geboden in stiekem afsprak met zijn getrouwde minnares.

Een slecht signaal naar de bevolking, zo vond hij zelf toen hij betrapt werd, dus zegde hij zijn baan maar op. Het voorval is een wonderlijke echo van het quarantainegrapje dat al rond ging op Brits Twitter: ‘Think about all the poor lovers stuck with their husbands and wives!’  Met stiff upper lip-humor houden ze de moed er wel in.

Meer geswiped dan ooit

Het doet wel vreemde dingen met de liefde, die corona: hoewel er volgens de appbouwers meer dan ooit geswiped wordt op datingapps, vinden de afspraakjes hopelijk plaats op een veilige anderhalve meter. Een vriend van me ontmoette net een leuke jongedame voordat het hele gedonder begon en moest dus vrij pril besluiten om meteen maar half samen te gaan wonen en de quarantaine te delen, nog voor ze goed en wel hadden besloten of dat wel een goed idee was. Alle normale schema’s van daten en doen raken helemaal in de war, nog afgezien van het feit dat papa nu niet kan ‘overwerken’ op het thuiskantoor.

Helemaal verdrietig is het trouwens voor de transnationaal verliefden: twee geliefden uit Den Haag en Brussel waren voorheen slechts van elkaar gescheiden door een comfortabele treinverbinding, nu moeten ze in een schimmig Brabants bos te voet de grens oversteken om een kusje te smokkelen, net als de margarine- en sigarettensmokkelaars van weleer.

Vage verwanten

We kunnen twee kanten op met het gegeven dat de liefde mogelijk alles overwint en dat de lust zich in elk geval niet laat beteugelen. We kunnen somber concluderen dat de mens eenvoudigweg te hormonaal is om zich de ascese te gunnen die nodig is om dergelijke virussen te isoleren – het feit dat allerlei neefjes en nichtjes van het virus ons al jaren gezelschap houden in vorm van allerlei venerische ziekten is daar voor meer dan genoeg bewijs.

We zouden er ook hoop uit kunnen putten: niet alleen planten we ons stug voort, het scheelt ook nog eens een hoop vervelende vage verwanten en slechte kennissen op de bruiloften in de komende jaren van coronacooldown – met een gastenlimiet van enkele tientallen mensen voor private bijeenkomsten is er alle reden om heerlijk selectief te zijn met de gastenlijst. Dat scheelt een hoop ongewenste dansen en plakkerige zoenen.