Op zoek naar een brievenbus, die steeds zeldzamer worden, zag Liesbeth Wytzes op de hoek van de straat een vader met zoontje. Ze kwamen uit het park. Zo’n vader in een met zorg uitgekozen trainingsbroek met bijpassend jack. Kort opgeschoren haar dat bovenop langer was. Niet direct een vader-type, meer eentje voor de sportschool. Hij hield zijn kleine zoontje stevig bij de hand en ik zag dat ze druk in gesprek waren.
Wandelen met het gezin
Verderop, in het park, zag ik op deze frisse middag hele gezinnen wandelen, net zoals wij dat zelf ooit deden op zondag na de kerkdienst. Ouders voorop, kinderen er zo’n beetje omheen draaiend, half in hun eigen wereld. Er waren mensen die hun hond uitlieten, er kwamen wat fietsers langs, de hele sfeer was ongekend rustig en het tempo laag. Een beetje zoals op nieuwjaarsdag, maar dan zonder de kater. Er heerst een rust die je bijna weldadig zou kunnen noemen.
Lees ook: Wat te doen tijdens een noodgedwongen thuisverblijf?Er is helemaal niets meer te merken van de agressie en opgefoktheid die de sfeer zeker in Amsterdam normaal kenmerken. Met de drukte zijn de boosheid en stress ook weg. Je kunt nu de stad makkelijk in en uit met de auto zonder dat je in een eindeloze, mismoedig stemmende rij toeterende auto’s vast komt te zitten. Met de fiets gaat alles even relaxed, er zijn geen kolonnes haastige fietsers tussen wie je je een plek moet veroveren. Mensen zijn hoffelijk tegen elkaar.
Lieve verhalen in de krant
In de krant staan lieve verhalen over aardige dingen die mensen voor anderen doen, studenten die koken voor een oude moeder, vrijwilligers die zich voor van alles aanbieden.
Misschien staat ons nog allerlei narigheid te wachten en komen er roofzuchtige horden die ons van het laatste stukje wc-papier beroven. Maar voorlopig zorgt dat virus voor een saamhorigheid die ik niet eerder heb meegemaakt.