Een visioen: de botenparade van de Amsterdam Pride, maar dan met de Ark van Noach als vlaggenschip, schrijft Constanteyn Roelofs. Dat klinkt raar en dat is het ook: als de Ark werkelijk had bestaan, is het nog maar de vraag of de boot had mogen meevaren, met al die heteroseksuele man-vrouwkoppeltjes aan boord en een bijbelse patriarch met vrouw en kinderen aan het hoofd.
Het verhaal van Noach is erg nuttig om de huidige toestand rond het vertrek van Frits Huffnagel als voorzitter van Amsterdam Pride te begrijpen, in een breder verband van LHBT’ers die buiten de boot springen door vragen te stellen bij de multiculturele samenleving, of beter gezegd, bij Europese samenlevingen die worstelen met islamitische migratie. Niet om de werkelijke inhoud van het verhaal, maar omdat de latere doorwerking van het verhaal een mooi inzicht geeft in het gedrag van extremistische types, en de extreme moeite die ze zich getroosten om onverdedigbare stellingen te verdedigen.
Constanteyn Roelofs
Constanteyn Roelofs verkent wekelijks de tragikomische tegenstelling en tegenstrijdigheden in economie en maatschappij.
De maniakken die zelf een Ark bouwen
Bij Noach is de onverdedigbare stelling dat alles in het Oude Testament ook letterlijk zo gebeurd is: de aarde is ongeveer zesduizend jaar oud, in zeven dagen geschapen en er is werkelijk een ark geweest die, volgens de maten aangegeven in de Bijbel, werkelijk het leven op aarde heeft gered van de zondvloed. Het geologisch bewijs voor een oudere aarde is overweldigend en het is op z’n minst opmerkelijk dat Noach wel de mug had meegenomen, maar niet de T-Rex.
De meeste mainstream gelovigen hebben er dan ook geen probleem mee om Genesis op te vatten als een mythe, en niet als geschiedenis. Een klein groepje evangelische fanatici en bevindelijk gereformeerden gaat echter de andere kant op: die verzinnen de meest kostelijke drogredeneringen om te bewijzen dat het allemaal wel letterlijk is op te vatten. Het mooiste voorbeeld: de maniakken die zelf een ark bouwen, compleet met dinosaurussen, om te bewijzen dat Genesis geschiedenis is. Je hebt er eentje in de Verenigde Staten, maar ook op Urk kunnen ze er wat van. Jammer dat het Urkse exemplaar niet bestand was tegen een beslist on-bijbels stormpje.
Elke centimeter aan homorechten in Nederland is veroverd op de kerk
Bij het soort links dat Huffnagel heeft weggepest, maar ook partijen als BIJ1 bevolkt, de cultuurbijlagen van NRC en de Volkskrant volschrijft met diversity-propaganda en op de universiteit post-marxistische luchtkastelen bouwt, is de onverdedigbare stelling – het equivalent van de Young Earth-theory – dat een seksueel bevrijde liberale samenleving compatibel is met de conservatieve islam en met parallelle, aan het verre vaderland getrouwe migratiesamenlevingen die nog onder de Koran leven.
Dat is natuurlijk onzin. Elke centimeter aan homorechten in Nederland is veroverd op de kerk. Wijlen Roger Scruton legt in zijn Soul of the World mooi uit dat de seksuele revolutie een grote transfer is van seks uit het domein van het rituele naar het contractuele. Hij bedoelt hiermee dat het huwelijk (en de seks die daarbij hoort) in het religieuze, conservatieve wereldbeeld een deel is van de bredere samenhang van de samenleving: op een zeker moment groei je op, ga je trouwen, seksen en kindertjes krijgen en transformeer je van kind naar volwassene in de tribe. LHBT’ers en gewone voor-het-huwelijk-seksers hebben daarin geen plaats, omdat ze door hun onvolledige transitie naar volwassenheid het sociale contract schenden. Het liberale seksbeeld is anders. Daar zijn seks, huwelijk en kinderen contracten, aangegaan op basis van heug en meug tussen vrije individuen – waar ze ook op vallen.
Kerk moest kapot
Om tot die toestand te geraken, moesten dus de kerk en het bredere volksverband kapot, vooraleer homorechten als decriminalisering van homoseksuele seks en openstelling van het burgerlijk huwelijk voor partners van gelijk geslacht konden worden gerealiseerd. In Nederland is dat goed gelukt en het vitriool dat over priesters, dominees en nationalisten wordt uitgestort, doet vermoeden dat we nooit meer terug kunnen naar de situatie van voor deze liberale onttovering. Gelukkig maar.
Religieus tribalisme of nationalisme is echter weer volledig oké als je er maar hard genoeg allahoe akbar achteraan roept: dan mag je ineens wel met vlaggen zwaaien op de Erasmusbrug, of tegen homo’s en abortus zijn. De liberale bevrijding van minderheden weegt bij de op internet tot inclusitie gedoopte activisten minder zwaar dan hun instrumentele waarde als middel om de boze witte wereld te lijf te gaan, hoewel het witte conservatieve huis al lang is ingestort.
Inclusitie-dogma
Het is dus niet onlogisch om te stellen dat een vrije, liberale samenleving niet gebaat is bij het importeren van onvrije, illiberale bevolkingsgroepen, of te eisen dat het huis van de islam net als het roomse en het protestantse huis in elkaar stort en zijn claim over huwelijk en seks opgeeft, zoals eigenlijk al gebeurd is met het christendom. Dat gaat tegen een belangrijk inclusitiedogma in, namelijk dat de islam wat anders is dan een conservatief-religieus verband, maar een bevrijdende, antikoloniale, antiwitte en vredelievende kracht (dit is allemaal niet waar, maar dat is een onderwerp voor een volgende keer). Het is om die reden dat activistisch links – met hun fellowtravelers op de universiteit en in de media – niet om kunnen gaan met liberale, of zelfs rechtse homo’s en mensen als Huffnagel moeten hangen, als verraders van de goede intersectionele zaak.