Traditiegetrouw zijn de weken tussen carnaval en Pasen de tijd waarin christenen vasten en zich onthouden van schadelijke gewoonten. Voor Constanteyn Roelofs het uitgelezen moment voor een digitale detox.
Oh, hoeveel boeken had ik kunnen lezen als ik geen twitter had gehad? Hoeveel boeken had ik kunnen schrijven? Had ik deze column wel op tijd ingeleverd als ik niet continu was ingeplugd in de kermistent van knipperende lampjes en rinkelende belletjes op de sociale media?
Van Jezus en de kerk moeten we de tijd tussen carnaval en Pasen gebruiken om onszelf te onthouden van onze schadelijke gewoonten. Dit Bijbelse Jellinekprogramma was aanvankelijk bedoeld om ons van het snoepen, vlees eten en drinken af te houden, maar is inmiddels ook prima toepasbaar op onze digitale heroïne.
Constanteyn Roelofs
Constanteyn Roelofs verkent wekelijks de tragikomische tegenstelling en tegenstrijdigheden in economie en maatschappij.
De eerste stap bij een verslaving is altijd toegeven hoe erg het allemaal wel niet is, en gelukkig vertelt de iPhone mij precies hoeveel uur ik per dag aan het apparaat gekluisterd ben. Laten we zeggen dat dubbele cijfers nooit een goed idee zijn. Ook haalde ik qua tweets daggemiddeldes die naar alcohol- en drugstermen vertaald in de categorie Jules Deelder/Keith Richards thuishoren. Zorgelijk.
Stap twee van een serieuze verslaving is de sociale omgeving op de hoogte stellen van het probleem: vandaar dit stukje naar al mijn medejunks in de digitale dorpskroeg. Het betrekken van de omgeving is volgens verslavingsdeskundigen bijzonder belangrijk, omdat een groot deel van het verslavingsgedrag voortkomt uit onvolledige hechting, een ziekelijke dorst naar erkenning en sociale druk.
De wereld kan best veertig dagen zonder reaguursels
Stap drie is onthouding. Geen smoesjes: geen zelfrechtvaardiging ‘maar ik heb sociale media nodig om mijn werk als nutteloze zijlijnschreeuwer te doen’, geen ‘maar al mijn vrienden zijn vrienden van het internet’.
Lees ook van Constanteyn Roelofs: Lees ook van Hoe radicaal-rechts klimaatdebat kan kapen
En nee: ‘Als ik niet dagelijks twintigtweets over het gevaar van de islamisering post, nemen de moezelmannen het Avondland over’, is ook geen goede rechtvaardiging – hoezeer het voor de reaguurder ook lijkt dat de wereld vergaat als er niet een krachtig digitaal tegengeluid tegen de politiek-correcte elite klinkt. De wereld kan best veertig dagen zonder reaguursels. Het moet dus cold turkey gebeuren, dat hele vasten. Account op slot en de sleutel in het snoeptrommeltje, dat pas met Pasen weer open mag.
Stap vier is het vinden van een vervangende hobby. Rozenkransen bidden, sigaretten roken, manden vlechten: als het maar de rusteloze twittervingertjes bezighoudt die anders zouden zondigen. Of gewoon werken en mooie boeken schrijven, want arbeid adelt en de tuin van de geest moet gecultiveerd.
Als u mij dus deze papenramadan een tweetje aanbiedt, sla ik het beleefd af. Geef mij maar gewoon een biertje.