Programma’s als Ik vertrek tonen de Hollandse waarden van doorzettingsvermogen en aanpassen indien nodig. Volgens Gerry van der List zou het programma niet misstaan op inburgeringscursussen voor immigranten.
Zo’n kijkcijferhit als Chateau Meiland wordt De Scheetjes: bouwen op Bonaire duidelijk niet. John de Mol heeft voor een reality-programma op SBS6 opnieuw populaire personen uit de serie Ik vertrek gestrikt, maar deze zullen met op hun op maandagavond uitgezonden avonturen anders dan de maffe familie Meiland vast geen Gouden Televizier-Ring winnen.
Grappig is het duo wel. Hans is een gemoedelijke kerel die genoot van een heerlijk rustig baantje als brugwachter. Maar hij heeft een avontuurlijke, ondernemende vrouw, Karin, die per se een mini-adventure-golfbaan op Bonaire wilde beginnen. Met enige tegenzin vertrok hij naar het Caribisch deel van Nederland om daar de droom van zijn echtgenote te realiseren. Met succes. Door hun verschijning in Ik vertrek werden Hans en Karin, mede door de grappige gewoonte elkaar met ‘scheet’ aan te spreken, een soort culthelden en kwamen massa’s Nederlandse toeristen af op hun wat armetierige golfbaantje.
In Ik vertrek zijn veel bewonderenswaardige kwaliteiten te zien
Het flink kibbelende scheetjespaar bleef ook op Bonaire in doen en laten heel Hollands, met een grote voorliefde voor oude gewoontes. Met hun volkse uitstraling passen ze goed bij – het oude imago van – SBS6 als zender van het gewone volk. Maar ze tonen ook mooie Hollandse deugden, zoals doorzettingsvermogen, durf en ondernemingszin. Het is nogal wat, om op middelbare leeftijd zomaar aan de andere kant van de wereld een heel nieuw leven te beginnen.
Elsevier Weekblad-redacteur Gerry van der List zit graag en vaak voor de tv. Wekelijks doet hij verslag van zijn kijkervaringen.
Zulke bewonderenswaardige kwaliteiten waren toch al vaak in het moederprogramma te zien. AVROTROS zendt Ik vertrek sinds 2005 uit. Een zekere eentonigheid en voorspelbaarheid zijn dan onvermijdelijk. Elke keer zien we weer gezinnen die de sleur in de vertrouwde omgeving willen doorbreken en goedgemutst met hun hele hebben houden vertrekken naar een verre bestemming die er tijdens de vakantie zo leuk uitzag.
In de praktijk valt het dan altijd tegen. De emigranten krijgen te maken met onbetrouwbare aannemers, louche klusjesmannen en stroeve bureaucraten, en ondergaan allerlei vormen van rampspoed, van overstromingen tot uitvallende stroom.
Ik vertrek kan goed dienst doen bij inburgeringscursussen
Opmerkelijk is vaak hoe naïef en slecht voorbereid de Nederlanders aan het buitenlandse avontuur beginnen. Emigranten in spe die jarenlang op kantoor hebben zitten dromen van een bed and breakfast in Andalusië, blijken niet of nauwelijks de moeite te hebben genomen de plaatselijke taal te leren. Ook de Scheetjes raken in lichte paniek als op Bonaire een eilandbewoner zich bij hun golfbaan in het Spaans of Papiaments tot hen richt.
Lees ook deze column van Gerry van der List terug: Is de publieke omroep echt zo vreselijk links?
Tegelijkertijd blijken de Nederlanders uit Ik vertrek ijverig en vasthoudend, en houden ze als campinghouders of hoteliers rekening met de inheemse zeden en gewoonten. Slechts een enkeling keert ontgoocheld naar het vaderland terug. De meeste Nederlanders overwinnen de tegenslagen en weerstanden, en brengen iets moois tot stand.
Ik vertrek zou dan ook een waardevol onderdeel van inburgeringscursussen kunnen vormen. Immigranten in Nederland kunnen zo leren dat ze, als ze zich een beetje schikkelijk tonen en bereid zijn de handen uit de mouwen te steken, in een vreemde omgeving een mooi bestaan kunnen opbouwen.