Racistische randdebielen juichen op EK weer voor veelkleurig Oranje

18 november 2019Leestijd: 4 minuten
Het Nederlands Elftal. Rechts: Ahmad Mendes Moreira getroost na racistische spreekkoren. Foto's: ANP.

Geen Eredivisie afgelopen weekeinde, maar Hugo Camps zag genoeg voetbalzaken om op terug te blikken in zijn wekelijkse sportcolumn. In Belfast plaatste Oranje zich eindelijk weer voor een groot toernooi: het EK van 2020. De racistische randdebielen die in Den Bosch een Excelsior-aanvaller uitscholden, juichen dan vast weer met bloemkolen op het hoofd voor het veelkleurige Nederlands elftal.

Oranje is terug bij de grote mensen. In de voorlaatste wedstrijd voor het EK konden de jongens van bondscoach Ronald Koeman zich kwalificeren voor het eindtoernooi. Na zes jaar afwezigheid van het Europese en wereldtoneel was dat een heldendaad. Ook al was het gelijkspel tegen Noord-Ierland zo schril en schraal als de wind op Windsor Park in Belfast. Een bloedeloze partij met keuterboerenvoetbal.

Hugo Campsschrijft wekelijks een sportcolumn voor Elsevier Weekblad. Camps (Molenstede, 1943). Schrijft sinds 1986 voor Elsevier Weekblad en maakte in die hoedanigheid vele markante interviews met topsporters. Tot eind september had hij bovendien een wekelijkse sportcolumn in NRC Handelsblad.

De wereld was ver weg, maar de grootste crisis in het naoorlogse Nederlandse voetbal was bezworen. Met dank aan een paar ouwe krijgers als Georginio Wijnaldum en Ryan Babel en enkele jonge klasbakken als Frenkie de Jong, Memphis Depay en Donny van de Beek. Oranje is onder de leiding van Ronald Koeman herbewapend. ‘Sneeuwvlokje’ heeft teruggegrepen naar zijn Groningse komaf: nuchterheid en realisme. Alle romantische franje geweerd. Hij liet de selectie spelen zoals hij in het leven staat: kort aangebonden, met spuug en ijzerdraad. Het voorhoofd altijd alert gefronst voor wat komen kan.

Koeman bracht eenheid in het kippenhok Oranje

Koeman heeft als clubtrainer niet overtuigd, maar als bondscoach is hij een gouden greep. Hij heeft eenheid gebracht in het kippenhok Oranje. De daverende flair is terug, en schoonheid wordt alleen toegestaan als ze productief is. Hij wist zijn selectie te motiveren tot idyllische verwachtingen. Oldskool Oranje, zeg maar. Bijna liefde voor het vaderland.

Meer over het Nederlands elftal: Hoe Oranje de Nokia van het voetbal werd

Het is niet zeker dat hij nog lang bij het nationale team zal blijven. Altijd  weer duikt Barcelona op als zijn geliefde plek op aarde. Er is een clausule in zijn contract waardoor hij voor wat drinkgeld mag vertrekken bij het Nederlands elftal. Merkwaardig was dat het de KNVB was die deze faciliteit wereldkundig maakte. De bossen van Zeist blijven een slangenkuil.

Inlegvel in boek over Cruijff: pijnlijke ingreep voor biograaf Auke Kok

Er dreigde een nationaal trauma te ontstaan na de publicatie van het lijvige boek van Auke Kok over Johan Cruijff. Ineens stond de biograaf voor de rechter. In een achteloos zinnetje van de 600 pagina’s had Kok beweerd dat Cruijff zich jaarlijks 1 miljoen euro liet uitkeren door zijn Cruijff Foundation. Tijdens een kortgeding liet de biograaf zich ontvallen dat hij zelf was gaan twijfelen aan zijn boude bewering. Het boek mocht in de schappen blijven, maar nu dan met inlegvel ter rectificatie. De Foundation die de claque heeft van een levenswerk voor het goede doel laat niet over zich heen lopen.

Lees ook deze hommage van Hugo Camps aan Johan Cruijff terug: Dank je, JC, voor de schoonheid en de vrijheid

Door talloze columnisten werd Cruijff bij leven jarenlang afgeschilderd als een geldwolf. Allicht heeft deze voorgekauwde reputatie Kok geïnspireerd tot akelige zelfverrijking van de Verlosser. De Foundation is echter een kerkgenootschap met gevoelige antennes voor elke aanval op de integriteit van het gezelschap. Vandaar die haastige gang naar de rechter, naar eigen zeggen ook uit respect voor Johan Cruijff. Van wie de mythe in het boek ook ontbladerd wordt door zijn overspelige escapades. Terwijl Danny altijd is gehuldigd als de stille Moeder van Oranje. Hoe dan ook, een inlegvel in een biografie is een pijnlijke ingreep voor een biograaf.

Afgelopen weekeinde kwam het Nederlandse voetbal terecht in een storm van racisme. Er werd meteen geschreeuwd over Italiaanse toestanden. De aanvaller van Excelsior Ahmad Mendes Moreira was helemaal ontdaan door racistische toespelingen van de aanhang van FC Den Bosch. Hij was toegeschreeuwd met ‘K-zwarte, k-neger en Zwarte Piet’. De wedstrijd werd een tijdje stilgelegd.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Taalgebruik op de voetbaltribunes waarvan honden geen brood lusten

Anders dan in de samenleving is racisme in voetbal relatief. Er heerst van oudsher een taalgebruik op de tribunes waar de honden geen brood van lusten. Van boeren en hoeren tot gebrekkigen en gekleurden, het leedvermaak lijkt grondstof van voetbalplezier. Als het echt racistisch wordt, is er maar één antwoord: de wedstrijd staken en de club straffen.

Excelsior-trainer Ricardo Moniz bluste het incident af. ‘Dit is nog niets vergeleken met wat er in Hongarije allemaal wordt geroepen. Je moet niet te allen tijde in de slachtofferrol willen staan.’ Moedige taal. Voetbal is geen sport voor fijngevoelige zielen. Alle moeders van spelers zijn hoeren, scheidsrechters zijn zwakzinnige homo’s en wie niet hagelblank is, moet het land uit.

Taal van dronken en gedrogeerde randdebielen. En zeg niet dat het allemaal bouwvakkers zijn, het gaat eerder om de genetische afwijking van burgerplebs. Het is de ventieltaal van ingebeelde parvenu’s. Geestelijk restvolk met geld in de ban van de Oranje-industrie. Straks, op het EK, verschijnen ze massaal met een oranje bloemkool op het hoofd.