Zes partijen op rij zonder winst hebben PSV in een zware crisis gedompeld, ziet Hugo Camps. De landstitel is weg en het is nog maar de vraag of PSV Europa haalt.
Tijdens de Mondial 1990 in Italië kwam Piet Keizer elke avond in mijn hotel een glaasje drinken. Vaak met, soms zonder eega. Hij zat daar voor een pulpblad dat hij zelf niet las. Piet sprak ook niet over voetbal. Hij troostte Will een beetje, de vrouw van bondscoach Rinus Michels die op steniging stond. Zijn handelsmerk: lef en Amsterdamse humor. Bot en nors. Maar liefdevoller voor hun geliefden werden ze aan de Amstel niet meer geboren. Uren hebben we zitten kletsen, maar tot een interview is het niet gekomen. Dat wilde hij niet – laten we het gezellig houden, Hugo. Toch praatte hij vrijmoedig over alles, over zijn controverses met Michels en Cruijff, over de machtsstrijd tussen de grote sportkranten, over het miserabilisme van bondscoach Beenhakker met zijn geföhnde haren. Zijn lieve vrouw bluste af.
Hugo Campsschrijft wekelijks een sportcolumn voor Elsevier Weekblad. Camps (Molenstede, 1943). Schrijft sinds 1986 voor Elsevier Weekblad en maakte in die hoedanigheid vele markante interviews met topsporters. Tot eind september had hij bovendien een wekelijkse sportcolumn in NRC Handelsblad.
Vandaag ligt er in de winkel een boek over werk en leven van Piet Keizer. We komen alles te weten over zijn dribbelkunst, zijn schaar en nukkige eenzaamheid, maar de mens blijft een beetje zoek.
Niet Johan Cruijff, maar Piet Keizer was de leider van Ajax
Piet Kiezer was een onderbelicht icoon van Ajax en is dat gebleven. Niet Johan Cruijff, Piet Keizer was de leider van Ajax, maar niemand mocht het zien. Later werd hij analist voor een pulpblad. Uit financiële nood. Hij liet zich uitsturen naar eindtoernooien. Schrijven deed hij niet, hij dicteerde. Net als Cruijff overleed Piet Keizer aan longkanker. In alle dwarsigheid wees hij een behandeling af.
Straks speelt Nederland een laatste EK-kwalificatiewedstrijd tegen Noord-Ierland. Een eitje. De buit is binnen, onder Ronald Koeman is Oranje een geoliede organisatie geworden. Spelers vinden elkaar blindelings en in de selectie is geen kinnesinne. Stuk voor stuk jongens voor een dagje Efteling. Het enige stekelige varkentje dat de bondscoach nog moet wassen, is Ryan Babel. Beslissend geweest in de kwalificatieronde, maar nu in scherpte en doeltreffendheid voorbijgestoken door een paar AZ-boys. AZ is de revelatie van deze competitie. Een scoringsmachine met Myron Boadu en Calvin Stengs aan het kanon. De door voorzitter Scheringa met pek en veren getatoeëerde parvenuclub is bezig polderheroïek te schrijven. Deze keer ook nog met de onschuld van puistige kinderen.
Verliespartijen hebben PSV in zware crisis gedompeld
Zes partijen op rij zonder winst hebben PSV in een zware crisis gedompeld. De landstitel is weg en het is nog maar de vraag of PSV Europa haalt. Officieel heet het dat de blessures van Donyell Malen en Steven Bergwijn het elftal hebben onthoofd. Ze worden door coach Mark van Bommel vergeleken met Mbappé en Messi. Een aderlating dus.
Meer over het Nederlands elftal: Hoe Oranje de Nokia van het voetbal werd
Maar daarmee is niet alles gezegd. PSV is ziek. Het ontbreekt de club uit Eindhoven aan het cynisme van Ajax om bij tegenslag een versnelling hoger te schakelen. Er is geen plan B als de goudhaantjes wegvallen. Zeer merkwaardig met een coach als Mark van Bommel die een fervent aanhanger is van de ideologie van het collectief. De ploeg moet de vedette zijn, niet een of ander zondagskind. Mooie woorden, maar volstrekt illusoir. Van Bommel houdt zich sterk en zegt in de verste verte niet te denken aan opstappen. Het is de taal van een caractérièl. Maar ik zie in de dug-out wel een man snel verouderen in totale weerloosheid tegen de eerste grijze haren. Er is nog licht in de ogen, maar het speelt niet meer.
Toon Gerbrands is mede oorzaak van de crisis
Technisch directeur Toon Gerbrands is mede oorzaak van de crisis. Hij is het clubleven ontgroeid en schrijft liever pedagogische sportboekjes. Het verlangen van Gerbrands om de grootste sportideoloog van Nederland te zijn, houdt hem van zijn werk af. PSV is stuurloos. In de raad van Commissarissen zitten gunstelingen met de lijfgeur van elitaire serviceclubs. Zolang de bal rolt en het ereterras verwarmd is, zijn zij gelukkig.
Strijden tot de laatste snik
Holland boven: jawel, Mathieu van der Poel werd voor de derde keer op rij Europees kampioen veldrijden. Van een monstersolo was geen sprake, hij moest strijden tot de laatste snik. Het vormpeil van Mathieu is nog wat slapjes. Maar door zijn pure klasse wint hij toch. Na afloop zei hij dat hij het gevoel van de cross nog miste. Sport met gevoel: oude tijden herleven, toen er nog geen hartmeters bestonden en de wattageobsessie niet werd ingeblikt in data. Nergens een klikpedaal, iedereen met schattige voetriempjes.