Gezucht na ‘Super Saturday’: wéér dreigt het Brexit-proces langer te duren. Maar leedvermaak over de Britse worsteling is ongepast, schrijft Robbert de Witt. In de meeste andere landen zou zo’n proces zich in achterkamertjes afspelen – of zelfs met geweld worden opgelost.
Slechts drie keer eerder kwam het Britse parlement op een zaterdag bijeen om te stemmen. In 1939, een dag voordat de oorlog werd verklaard aan nazi-Duitsland. In 1956, tijdens de Suez-crisis. Tijdens de Falkland-oorlog, in 1982. En deze zaterdag dus, Super Saturday. Een duidelijk teken dat het om – opnieuw – een cruciale dag in de Britse geschiedenis ging.
Op een haar na leek Boris Johnson te slagen in zijn missie om zijn land vóór 31 oktober naar de uitgang van de Europese Unie te leiden. En ook nog eens met een akkoord over de echtscheiding. Maar een afvallige partijgenoot, Oliver Letwin, stak een stok in het wiel van de premier.
Licht aan het einde van de Kanaaltunnel
Johnson werd gedwongen om voor 23.00 uur (00.00 uur Nederlandse tijd) middels een brief om uitstel te vragen aan ‘Brussel’. Hij deed dat uiteindelijk, met openlijke weerzin. Met een niet ondertekend kopietje van een voorstel van het parlement voor zo’n brief. Gevolgd door een tweede brief waarin de Britse regering verklaart dat de eerste brief de wens van het parlement weerspiegelt, niet die van de regering. En in een derde brief zegt premier Johnsons dat nieuw uitstel schadelijk is voor het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie (EU). Hij vraagt de EU-regeringsleiders gewoon door te gaan met het ratificeren van zijn deal.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?