Het ware verhaal achter gesteggel EU-topbanen

Achter het al twee dagen aanslepende gevecht om de EU-topbanen gaat een veel fundamentelere strijd schuil, schrijft Jelte Wiersma. De Franse president Emmanuel Macron (En Marche!) wil de EU terugbrengen tot een alsmaar verder integrerende West-Europese Unie waarin Frankrijk domineert. De Duitse Bondskanselier Angela Merkel (CDU) wil juist een Europa-omvattende EU met Duitsland in het geografische en economische hart.

Boos was Emmanuel Macron toen hij maandagmiddag het Justus Lipsiusgebouw van de Europese Raad uitliep. Hij dacht een meerderheid te hebben voor zijn wensen voor de invulling van de EU-topbanen, maar vond Angela Merkel op zijn weg.

Macron, Merkel, de Spaanse premier Sanchez en premier Mark Rutte (VVD) hadden onder leiding van Raadsvoorzitter Donald Tusk (Burger Platform) uit Polen tijdens de G20-top in Osaka (Japan) in houtskool de namen ingevuld voor de EU-topbanen.

Plannen Timmermans passen in agenda Macron

Frans Timmermans (PvdA) zou Commissievoorzitter worden, Brexit-onderhandelaar Michel Barnier uit Frankrijk president van de Europese Centrale Bank, de Duitser Manfred Weber (CSU) voorzitter van het Europees Parlement, de Bulgaarse Kristalina Georgieva Hoge Buitenlandvertegenwoordiger en een liberaal, mogelijk demissionair premier Charles Michel (MR) voorzitter van de Europese Raad.

Dit was de jackpot voor Macron. Timmermans wil een Europees minimumloon, gelijkgetrokken belastingen voor bedrijven en verdere EU- en euro-integratie. Daarbij heeft Timmermans de afgelopen jaren als eerste vice-president van de Commissie Oost-Europa de mantel uitgeveegd over rechtsstaat en democratie. Dit past allemaal in Macrons agenda.