Chinese communisten creëren hun eigen monsters

Decennialang heeft de Chinese Communistische Partij via het onderwijs haar burgers nationalisme en marxisme ingeprent. Zo succesvol, dat sommige leerlingen radicaler werden dan de meester, schrijft Robbert de Witt.

In Taiwan waarschuwde een hoogleraar gespecialiseerd in Chinees-Taiwanese betrekkingen mij eens voor een democratisch China. Democratie in China, dat mag dan een wens zijn van velen in het Westen, maar het kan volgens hem desastreus uitpakken.

De afgelopen decennia werd Chinezen in het onderwijs namelijk voorgehouden dat het buitenland – en in het bijzonder het Westen – verantwoordelijk is voor alles wat er mis ging in China. En dat het daarom hoog tijd is dat China, dat ook nog eens een veel oudere, superieure cultuur heeft, opnieuw een vooraanstaande positie gaat innemen in de wereld.

Anti-Japan-rellen

Partijfunctionarissen kennen de rest van de wereld beter dan de gemiddelde Chinees en zien er heus wel de gevaren van als deze gedachtegang al te agressief wordt gevolgd. Maar zou in China een democratie met een meerpartijenstelsel worden ingevoerd, dan is er ongetwijfeld – dankzij het eenzijdige onderwijs – een rijke voedingsbodem voor een sterk nationalistische en misschien wel expansionistische partij.