Waarom Peking zo meedogenloos is tegenover gele-parapludragers

Hoe onbeduidend een protest van enkele tienduizenden burgers op een bevolking van 1,3 miljard ook mag lijken: de inwoners van Hongkong die de ‘Paraplu-revolutie’ leidden, vormen wel degelijk een existentiële bedreiging voor de machthebbers in Peking, schrijft Robbert de Witt.

Deze week werd de voormalige Britse kroonkolonie Hongkong weer een stukje Chineser, en daarmee minder vrij. Want kopstukken van de ‘Paraplu-revolutie’ werden allen veroordeeld tot celstraffen. Niet omdat ze geweld gebruikten of opriepen tot een revolutie. Nee, alleen al voor ‘samenzwering tot het verstoren van de openbare orde’ moet je in Hongkong zestien maanden zitten.

Een forse straf, zeker gezien het vreedzame karakter van de protesten van de gele-parapludragers vijf jaar geleden. In 2014 legden demonstranten, die gele paraplu’s opstaken om zich te beschermen tegen traangas en pepperspray van de politie, het openbare leven in de welvarende miljoenenstad bijna tachtig dagen lam.

De machthebbers in Peking hadden het gewaagd om een eigen mannetje naar voren te schuiven als bestuurder van Hongkong. En dat, meenden tienduizenden betogers, druist in tegen de afspraken die zijn gemaakt toen de Britten in 1997 Hongkong overdroegen aan Peking, nadat het eiland anderhalve eeuw een Britse kroonkolonie was geweest. Destijds werd de inwoners van Hongkong autonomie op politiek, juridisch en economisch terrein beloofd – althans, vijftig jaar lang. Maar op allerlei terreinen knagen de communisten sindsdien aan de vrijheid en het zelfbestuur van de kapitalistische en zeer welvarende stad.