Onno Aerden geeft in zijn zaterdagblog wekelijks ongevraagd communicatieadvies. Dit keer aan Ahmed Aboutaleb, burgemeester van Rotterdam: niet praten met die rappers, maar gewoon hard aanpakken.
Onno Aerden
Onno Aerden is schrijver en geeft wekelijks in een blog ongevraagd communicatie-advies aan iemand (m/v) die de publiciteit haalde.
Uw nieuwjaarspeech hebt u ingezet als communicatiemiddel bij uitstek voor notabelen om een mening te verkondigen. U hekelde terecht het stijgende wapenbezit in de stad waarvan u burgemeester bent. Van mij had u het thema best tot landelijke proporties mogen opblazen – allerlei vormen van criminaliteit tieren welig in ons land en daarbij wordt wapengeweld steeds ‘normaler’ – maar ja: eigen stad eerst. Begrijpelijk, want in de eerste uren van dit jaar werd juist in Rotterdam een 32-jarige rapper geveld door een vooralsnog onbekende schutter. Veel tranen, nog meer vragen. In welke kringen verkeerde deze artiest? Hoe kon een ruzie in een ‘café’ zo uit de hand lopen? Wat voor drinkgelegenheid is dat eigenlijk? Het onderzoek loopt nog, maar u schakelde in uw speech behendig alvast een stap terug naar de oorzaak: dat wapenbezit, dat juist door jonge rappers als het slachtoffer uitbundig wordt bewierookt.
Daar zit inderdaad de pijn. Natuurlijk, vrijheid van meningsuiting is heilig. Maar nogal wat op sociale media bejubelde rappers zijn jongeren die nauwelijks een idee hebben van westerse normen en waarden – of die waarden bewust negeren. Ze storten in verschrikkelijk Nederlands hun moeizame halfrijm uit boven een microfoon, in macho-taal liefst – vrouwen zijn sletjes en hoeren, leve drugs, dollars en dikke auto’s, en een fijn pistool. Vervolgens hopen ze net zoveel geld en mooie meisjes te verzamelen als illustere Amerikaanse voorbeelden. Wat doorgaans natuurlijk niet lukt. Ter verdediging van zulk treurig artiestendom verwijzen ze gretig naar allerlei oorzaken: armoede en miskenning vooral, zoals onlangs nog oer-rappers Wu-Tang Clan in de Volkskrant.
Praten? Nee toch?
Ik schrok dan ook nogal van de oplossing die u aandroeg in uw speech. U zou gaan praten met ‘de rappers’. Praten! Dat klonk wel héél erg naar de kopjes thee die uw gewezen Amsterdamse ambtgenoot Job Cohen ging drinken met fundamentalistische imams, om zo de verfoeilijke radicalisering voor eens en voor altijd aan te pakken. Verwacht u werkelijk dat ‘de rappers’ na zo’n gesprek hun teksten aanpassen? Dat ze hun pistolen inleveren?
Het werkelijke probleem is dat een groep al dan niet rappende jongeren is losgezongen van alles wat wij in Nederland graag koesteren. Dan volstaat praten niet – dat weten we inmiddels toch ook al weer een tijdje. Om bij uw boodschap te blijven: wapenbezit zonder vergunning? Een paar maanden de cel in, een torenhoge boete, en een flinke tijd extra aandacht van de politie.
Dát is de complete boodschap.
Wie niet mee wil doen, moet dat nu echt gaan voelen.
Ingelogde abonnees van EWmagazine kunnen reageren
Bij het plaatsen van een reactie geldt een aantal voorwaarden. Klik hier voor de voorwaarden.
Reacties die anoniem worden geplaatst of met een overduidelijke schuilnaam zullen door de moderator worden verwijderd, evenals reacties die niets met het onderwerp van het artikel te maken hebben. Dit geldt evenzeer voor racistische of antisemitische reacties. De moderator handelt in opdracht van de hoofdredacteur.