Het was lange tijd gangbaar om de massale immigratie uit Azië en Afrika naar Europa te bejegenen met een mengeling van optimisme, humanisme en fatalisme. De immigratie zou een culturele en economische verrijking betekenen voor het ontvangende continent, dat aan vergrijzing en krimp ten onder dreigde te gaan.
De immigratie diende te worden verwelkomd om de landverhuizers een veilig heenkomen, dan wel een betere toekomst te bieden. En wie dan nog niet overtuigd was, kreeg te horen dat het toch niet tegen te houden is, of dat immigratie nu eenmaal van alle tijden is. Als het al geen zegen was, dan was er toch niets aan te doen.
De aanprijzing van de massale immigratie uit Azië en Afrika als welkome verrijking, dan wel als probaat middel tegen vergrijzing, zijn door de praktijk voldoende weerlegd. Dat geldt in toenemende mate ook voor het fatalistische argument ‘dat ze toch niet tegen te houden zijn’.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout
Uw sessie is verlopen
Wilt u opnieuw inloggen