Voorkom dat Zuid-Afrika in zwarte tirannie eindigt

Er is iets groots gaande in Zuid-Afrika. Wat men in de jaren negentig van de vorige eeuw wilde uitsluiten, dreigt nu de realiteit te worden: corruptie en machtsmisbruik met revolutionaire leuzen. Het is ook nog racistisch – zwartracistisch, welteverstaan.

Ja, dat bestaat, en dat wist Nelson Mandela ook. Dat was ook de reden dat hij van zijn eigen radicale vrouw scheidde en dat hij de ruimte voor de radicale activisten beperkte. ‘Zuid-Afrika alleen voor Afrikanen en Afrika alleen voor zwarten’ werd door Mandela bestreden.

Maar bijna drie decennia na de vrijlating van Mandela is de Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa van plan de Grondwet te wijzigen teneinde land van blanke boeren te onteigenen zonder compensatie. Dit is een revolutionaire onteigening zonder een wettige reden.

Mugabe besloot in 2000 ook tot landonteigening in Zimbabwe

Ook oud-dictator van Zimbabwe Robert Mugabe besloot in 2000 tot de onteigening van land zonder compensatie. Duizenden blanke boeren werden landloos. Ze werden mishandeld en gedood. En toen begon de tirannie in Zimbabwe, die het land naar de afgrond bracht.

Terecht riep Robbert de Witt in Elsevier Weekblad op om solidair te zijn met blanke Zuid-Afrikanen. Het zwarte racisme zou tot tirannisering van heel Zuid-Afrika kunnen leiden. Dat was beslist niet de bedoeling geweest van de oprichters van het democratische Zuid-Afrika.

Ongeconditioneerd ‘wij’ dreigt nu te eindigen in ‘wij, de zwarten’

Op 26 juni 1955 kondigde het ANC ‘the Freedom Charter’ aan. Het was een soort mensenrechtenverklaring door het ANC. Daarin stond geschreven: ‘We, the people of South Africa, declare for all our country and the world to know: that South Africa belongs to all who live in it, black and white, and that no government can justly claim authority unless it is based on the will of all the people.’ Het begon dus met ongeconditioneerd wij. Dat algemene ‘wij’ dreigt nu te eindigen in een ‘wij, de zwarten’.