Premium Lock Migratiegolf tast ook in de sport definitie van ‘nationaliteit’ aan

15 juli 2018Leestijd: 3 minuten
De Zwitserse spelers Xherdan Shaqiri (L) en Granit Xhaka vlak na een goal - Foto: AFP

WK-finalist Frankrijk lijkt sterk op het Franse Vreemdelingenlegioen van weleer. Het eerste WK was in 1930; voor mij is het de vraag of het eeuwfeest in deze vorm gehaald zal worden, schrijft Philip van Tijn.

Wimbledon, de Tour, Formule 1, zelfs de Olympische Spelen staan in de schaduw van het WK voetbal, dat eens in de vier jaar wordt gehouden. De lengte van het toernooi is krankzinnig: een maand; het budget, vooral gevoed door zogenaamde ‘sponsoring’ (wij noemen het reclame), is duizelingwekkend.

De FIFA verdient aan dit WK naar schatting zo’n € 4 à 5 miljard, maar dat valt in het niet bij de kosten die de organisator Rusland maakt: betrouwbare schattingen lopen uiteen van 10 tot 20 miljard euro; het verbaast niet erg dat Rusland hierover weinig openheid van zaken geeft. Dat de spelers van het winnende elftal 300.000 euro krijgen, is in dit licht bijna lachwekkend; voor de meesten is het een fooi, voor sommigen is het een weekloon.

Die hoge kosten weerhouden landen niet om in de rij te staan, anders dan bij de Olympische Spelen, waarvoor de interesse hier terugloopt. Qatar, de organisator in 2022 – zoals u weet een topland qua voetbal, met een mild klimaat – kocht er zelfs een aantal voetbalbobo’s voor om – het begin van de ondergang van ex-FIFA-baas Sep Blatter.

Kroatië heeft de gunfactor

Zoals aan alles, komt ook aan dit WK een eind. Nu ik dit schrijf, moet de finale nog beginnen: Frankrijk-Kroatië. Buiten Frankrijk hoopt, schat ik zo, 90 procent van de mensen dat Kroatië zal winnen. We vergeten voor het gemak even hun collaboratie met de Duitsers onder de naam Ustasar (Frankrijk had tenslotte zijn eigen collaboratie met Pétain) en dan staat niets meer in de weg dat we voor de underdog zijn.

Het is het kleinste land dat het ooit zo ver heeft geschopt, met evenveel inwoners als Zuid-Holland en Zeeland samen, en sinds een paar jaar het 28ste lid van de Europese Unie en nog redelijk democratisch ook. Relatief. Bovendien bestaat het nationale elftal geheel uit geboren Kroaten en bij Frankrijk ligt dat wat ingewikkelder. De Parijse banlieues – meestal in negatieve zin in het nieuws – zijn de kraamkamer van de nationale Franse voetbaltrots. Daar spelen al die snelle en behendige jongens uit Afrika, Fransman vanuit de koloniale status, tot Fransman genaturaliseerd of met twee paspoorten.

Premium Lock

Laden…

Premium Lock

Word abonnee en lees direct verder

Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.

  • Bent u al abonnee, maar heeft u nog niet een account? Maak die dan hier aan. Extra uitleg vindt u hier.

 

Premium Lock

Verder lezen?

U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.

Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?

Bekijk abonnementen

Premium Lock

Er ging iets fout

Premium Lock

Uw sessie is verlopen

Wilt u opnieuw