De Brusselse strafmaatregel getuigt van dédain tegenover de Poolse kiezer, alsof zij zelf niet in staat zijn om te bepalen wat goed voor ze is. Timmermans’ actie zal bovendien de groeiende Poolse weerzin tegen de EU eerder stimuleren dan wegnemen.
Gisteren stuurde Frans Timmermans alle 27 lidstaten van de Europese Unie een brief waarin hij aankondigde dat artikel 7 wordt gestart, waarmee Polen uiteindelijk het stemrecht kan worden ontnomen.
Deze ‘nucleaire optie’ is volgens de Nederlandse vicevoorzitter van de Europese Commissie noodzakelijk omdat de Poolse regering de laatste jaren dertien wetten heeft aangenomen die de rechtsstaat in gevaar brengen.
De Polen wilden niet luisteren
Timmermans kon natuurlijk niet anders. Immers, als je dreigt met een strafprocedure, dan moet je ook bereid zijn dat zware middel uiteindelijk in te zetten. Timmermans had al vaak gedreigd, maar de Polen wilden niet luisteren.
Timmermans zei gisteren wel dat hij hoopt dat de Polen ‘nog tot inkeer komen’. Nou, die kans lijkt niet groot. De Poolse regering weet – net als Timmermans – heel goed dat Hongarije een veto zal uitspreken voordat de Polen hun stemrecht wordt afgenomen. Dus waarom zou de regering in Warschau dan opeens inbinden?
Dwaze actie van Timmermans
Zo beschouwd is het maar een dwaze actie van Timmermans. Inhoudelijk heeft hij wel een punt: de greep van de Poolse regeringspartij PiS op media en rechtspraak neemt net als in Hongarije inderdaad verontrustende vormen aan.
Maar de Brusselse strafmaatregel getuigt van dedain tegenover de Polen, alsof zij zelf niet in staat zijn om te bepalen wat goed voor ze is. ‘We doen dit voor de Polen. Voor de Poolse burgers,’ sprak Timmermans vaderlijk.
Groeiende weerzin tegen Brussel
Maar in Polen is de democratie nog niet afgeschaft. De Poolse burgers waar Timmermans blijkbaar het beste mee voor heeft, hebben ten eerste zelf deze regering aan een ruime meerderheid geholpen. En ten tweede hebben die Poolse burgers de mogelijkheid om bij de volgende verkiezingen deze regering zelf weer weg te stemmen, als zij de ontwikkelingen in hun land ook zo erg vinden.
Timmermans’ actie zal bovendien de groeiende weerzin tegen de Europese Commissie in Polen eerder stimuleren dan wegnemen. Daar komt tweespalt onder de lidstaten – een kamp vóór Polen en een kamp tegen Polen – nog eens bij.