De publieke omroep voorziet na 2018 geldproblemen wegens dalende STER-inkomsten en dus moet Den Haag de buidel trekken. Moet dat wel?
Op een avond in november waren er op diverse NPO-zenders programma’s over seks. Verkracht of niet?, 40 dagen zonder seks, Mag ik je tieten zien? en Slaapkamers. En dat was nog niet eens wegens #MeToo.
Nu is seks belangrijk, maar je moet wel erg veel doelgroepen in één keer willen bedienen om dit allemaal op een avond uit te zenden.
Ene na de andere programmamaker naar Amerika
En wat is de bedoeling van al die reisprogramma’s waarvan het wemelt? Voorafgaand aan de Amerikaanse verkiezingen ging de ene na de andere programmamaker naar de Verenigde Staten om het monster Donald Trump te ontmaskeren.
Eerder in Elsevier Weekblad
Arendo Joustra: ‘Als NPO te groot wordt, moet overheid optreden’
Het zijn maar voorbeelden. Vaak loopt de kijker die graag informatieve programma’s kijkt op tegen het probleem dat ze elkaar overlappen.
Dat is in dit tijdperk van online terugkijken misschien geen probleem. Maar het roept wel de vraag of het misschien ietsje minder kan.
Probleem waar commerciële media al langer last van hebben
Ja, dat kan en zal ook moeten, want ook de publieke omroep en vooral de STER hebben last van een fenomeen waar commerciële media al langer mee kampen: van krimpende advertentie-inkomsten.
In een brief aan de Tweede Kamer waarschuwt minister van Media Arie Slob (ChristenUnie) voor een gat van 28 miljoen euro in de mediabegroting. In 2018 kan dat gat nog worden opgevangen uit de Algemene Mediareserve. Daarna niet meer.
Slob gaat met de omroep om tafel. De NPO heeft al laten weten dat de overheid moet bijspringen en heeft er alle vertrouwen in dat de Tweede Kamer daarin bewilligt.
Kamer moet niet buigen voor Hilversumse druk
Kennelijk verkeren de publieke omroep en de minister nog niet in de crisismodus waarin commerciële mediabedrijven zich al veel langer bevinden. Niet alleen door de concurrentie van de Googles en Facebooks van deze wereld die de mediamarkt hebben overgenomen, maar ook door – en al veel langer – concurrentie van die van met belastinggeld gefinancierde publieke omroep.
De Tweede Kamer moet niet buigen voor Hilversumse druk. Het is de taak van het parlement om zich af te vragen waaraan wel en niet belastinggeld moet worden besteed en eens kritisch te kijken naar de opdracht en praktijk van de publieke omroep. Die bevindt zich niet op een eiland, maar in een rijk geschakeerd landschap waarin ook commerciële radio en televisie een plek hebben veroverd.
In Nederland wordt al honderden jaren op commerciële basis onafhankelijke informatie geboden. Uit 1618 dateert de eerst gevonden krant die in het Nederlands verscheen. RTL verzorgt hoogstaande nieuwsvoorziening en bereikt ook online grote groepen. De gedachte dat alleen de NOS dat kan, is absurd.