Honderden agenten raakten in Hamburg gewond. Extreemlinkse activisten ontketenden een orgie van geweld. In de Duitse stad waren de leiders van 20 landen bijeen om te overleggen over een aantal transnationale vraagstukken.
Tweeënveertig jaar geleden werd de Groep van 6 (G6) opgericht: een jaarlijkse bijeenkomst van zes geïndustrialiseerde vrije landen. Dat waren de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Italië en Japan. In 1976 werd ook Canada tot de groep toegelaten.
Het werd G7. Tijdens de Koude Oorlog bestonden dus twee machtige mondiale instituten: de Veiligheidsraad van de VN en de G7. Uiteindelijk won de vrije wereld van het totalitaire Sovjetimperium. De opvolger van de Sovjet-Unie, de Russische Federatie, werd niet langer als vijand beschouwd. Om vrede, veiligheid en wederzijds begrip te bevorderen, trad de Russische Federatie toe: het werd G8.
Tijdens bijeenkomsten van G7 en later G8 werden economische en veiligheidsvraagstukken besproken: de grote transnationale problemen. Zij namen soms besluiten die van invloed konden zijn op het leven van mensen in Afrika of in Latijn-Amerika. Het democratiseringsproces dat in de jaren tachtig van de vorige eeuw begon, leidde tot meer vrijhandel en mondialisering van economie. Dat bracht ook een aantal nieuwe rijke landen voort: India, Brazilië, Mexico et cetera.
Drie machtige fora: G8, G20 en Veiligheidsraad
In 1999 besloot de G8 om een nieuw mondiaal forum op te richten. Dat werd een forum van 19 landen plus de EU. In de G20 participeren eigenlijk de machtige landen van alle continenten en culturen op het gebied van energie, economie in de meest brede zin, geopolitiek et cetera.
De G20 is een symbool van de mondiale democratisering en multipolaire verhoudingen. Er bestaan dus nu drie machtige fora: de Veiligheidsraad van de VN, de G8 en G20. Deze nieuwe vorm van de internationale samenwerking bleek zeer waardevol voor het beheersen en inperken van de gevolgen van de economische crisis. Dit soort machtige fora zou de internationale betrekkingen kunnen rationaliseren en civiliseren. Anders dreigt de overheersing van de wet van de jungle.
Gevaarlijke mondiale conflicten tussen de naties kunnen via deze internationale instituties worden voorkomen. Dat miste de wereld in de jaren dertig van de vorige eeuw. Kortom, links en rechts mogen blij zijn met deze ontwikkeling. Daarover denken de linkse activisten anders.
Linkse activisten veranderden Hamburg in een oorlogszone
In Hamburg besloten 19 landen om zich aan het klimaatverdrag van Parijs te houden. Dat is natuurlijk goed nieuws voor links en voor milieuactivisten. Maar waren ze blij? Nee. De linkse activisten veranderden Hamburg in een oorlogszone. De Duitse kranten spraken van een inferno in Hamburg. Ruim achtduizend linkse activisten gingen naar Hamburg om te protesteren. Tegen wie? Dat blijft onduidelijk. Zij protesteerden tegen alle nationale staten. Daar bleef het niet bij. Niet alle demonstranten in Hamburg waren gewelddadig, maar er waren te veel gewelddadige linkse activisten in Hamburg.
Er vielen honderden gewonden bij de Duitse politie. Winkels zijn door geplunderd. Een verbijsterend schouwspel. Linkse hooligans worden in Europa niet serieus aangepakt. Omdat ze in ‘goede idealen’ zouden geloven. Is dat de reden dat extreemlinkse groepen niet adequaat worden aangepakt?
In werkelijkheid geloven deze activisten slechts in één zaak, namelijk geweld. Zij verachten de democratie. Anders zouden ze geen geweld gebruiken. Ze hebben geen enkel respect voor andermans eigendom. Anders zouden ze de winkels niet plunderen. En ten slotte hebben ze geen respect voor de wet. Anders zouden ze wel gehoor geven aan politiebevelen.
Te vaak worden links-extremistische hooligans in de westerse media en soms ook door politici geknuffeld. Het resultaat was goed te zien in Hamburg.
Dit soort protesten maakt echt geen indruk op de wereldleiders
Elk begrip of respect voor linkse hooligans betekent een ernstige minachting van de democratie. Ook zij zijn de vijanden van de democratie. De linkse hooligans zijn ook hersenloze en ideeëloze mensen. Want als ze over een grammetje hersens zouden beschikken, zouden ze inzien dat ze met hun protesten geen enkele indruk maken op de wereldleiders. Evenmin maken ze indruk op ons, de burgers. Wie in een democratie invloed op de politieke besluitvorming wenst te hebben, moet gewoon aan de democratische processen deelnemen.
Onze media hebben terecht minachting voor neonazi’s en extreemrechts. Dezelfde minachting komt de extreemlinkse groepen en individuen toe: gelijke monniken gelijke kappen.