Niets is gevaarlijker dan een eschatologische oorlog: een oorlog om de tijd, om de geschiedenis te beëindigen. Radicale sjiieten en soennieten geloven dat ze zelf de eindtijd naderbij moeten brengen door grote militaire daden te verrichten.
Het probleem ligt niet bij het eschatologische denken maar bij de eschatologische daden. Een eschatologisch verhaal biedt ons een voorstelling over het einde der tijd, over het laatste oordeel, over de vernietiging van het kwaad, over de vernietiging van zondaars. Islam en christendom kennen hun eigen specifieke eschatologische verhalen. Het eindigt altijd in Armageddon, en in Apocalyps.
Definitieve eindstrijd
Het Armageddon, de eindtijd, impliceert de eindstrijd, de definitieve strijd waarbij het goddelijke een einde zal maken aan het menselijke kwaad, dus ook de mens die sinds de schepping rondloopt. Dat wordt uiteindelijk voorgesteld als een plaats: het Armageddon is de plaats van het laatste slagveld. Precies hier werd en wordt de fantasie geprikkeld. Ergens in Israël en of Syrië zou het Armageddon zich moeten voordoen, aldus de Middeleeuwse verhalen. Het zijn mensen die zich echt aan de slogan sola scriptura (bij de schrift allen) houden.
Het armageddon heet hier al-Malhama al-Kubra, de grote strijd, het grote slagveld, het grote bloedvergieten. In een hadith (een gezegde van of over profeet Mohammed) zou de profeet over het einde der tijd hebben gezegd: ‘Het laatste uur zou niet aanbreken voordat de Romeinen in al-A’mag of in Dabiq zouden belanden (of aankomen).’
Een deel zal weglopen. Hun lafheid zal Allah nooit vergeven. En een deel zal sneuvelen. Dit zijn de excellente martelaren. Tot de verovering van het complete Byzantijnse rijk werd dit hadith vooral gelezen als een voorspelling over de verovering van Constantinopel. Het wordt echter weer geactualiseerd, omdat de Romeinen (nu de westerlingen) weer overal voor het zeggen hebben.
Er komen in al-Malhama al-Kubra nog een paar belangrijke figuren voor: al-Masih ad-Dajjal (een soort antichrist, anti-Allah) die dan door Isa (Jezus van islam) zal worden verslagen. Isa zal ervoor zorgen dat Dajjal en zijn leger als zout in het water worden opgelost. In nogal soennitische interpretaties komt ook Mahdi voor. Dit einde is geen einde der tijd gebleken, maar dat was slechts het einde van Romeinen in Constantinopel. Maar het wordt nu door islamisten als een misvatting gezien, immers met de verovering van het Byzantijnse rijk kwam er geen einde aan de tijd, en evenmin kwam een einde aan Romeinen (het westen). Nu denkt men het echte einde, de echte eindstrijd gevonden te hebben.
Al-Amag ligt, net als Dabiq, in Syrië. De Islamitische Staat (IS) drijft volledig op het verhaal van al-Malhama al-Kubra. Het Armageddon is niet alleen de kern van de IS-wereldbeschouwing, maar ook het is het einddoel, waarnaar de groep streeft. IS-leden zien de tekenen daarvan: een serieus deel van moslims kiest voor de samenwerking met kafirs (de toename van afvalligheid onder moslims). Bovendien hebben alle Romeinse vijanden van de islam zich daar verzameld: de Russen, de Europeanen, de Amerikanen, de afvallige Saoediërs, Koerden en Alewitten, en een paar honderd kilometer verderop de joden. Het slagveld van al-Malhama al-Kubra is waarlijk compleet.
[tweet_box design=”box_04″ float=”right” width=”40%”]Botsing Amerika en Rusland? Een onderlinge strijd tussen de vijanden van IS is niet ondenkbaar[/tweet_box]
Onderlinge strijd tussen vijanden van IS
Er blijven dus twee reële scenario’s over. In het eerste scenario komt men weer tot de ontdekking dat niet nu maar later al-Malhama al-Kubra zal plaatsvinden. De strategie luidt een snelle hergroepering. Dat is ook nu gaande: IS vestigt zich in Afghanistan, Noord-Afrika en diverse plaatsen in centraal-Azië. In het tweede scenario is alles perfect en houdt men vast aan het armageddon. De strijd gaat onverminderd door. Er verschijnen ook nog tijdens de eindstrijd Allahs tekens, de vijanden van Allah gaan elkaar bestrijden: een mogelijke confrontatie tussen aan de ene kant Rusland-Iran en aan de andere kant Amerika met zijn bondgenoten.
Voor de eerste keer in de geschiedenis lanceerde Iran een aantal middellangeafstandsraketten naar een doel dat ruim 700 kilometer van de Iraanse grenzen in Syrië ligt, een paar honderd kilometer van Israël verwijderd. Amerika haalde een Syrisch straaljager (SU-22) neer. Daarna haalden ze nog een Iraanse drone neer. Een onderlinge strijd tussen de vijanden van IS is niet ondenkbaar.
Al het mogelijke gif van de wereld stroomt in Syrië
Daar botsen niet een paar landen met elkaar, maar complete werelden en naties zouden tegenover elkaar komen te staan: Israël, Amerika, Rusland, en Europa met een vertraging. Bovendien zijn in het sjiitische Iran ook nog sterke krachten aanwezig binnen de Revolutionaire Garde en de geestelijke kaste die echt in het sjiitische armageddon en daardoor de verovering van Al-Quds (Jeruzalem) geloven.
Al het mogelijke gif van de wereld stroomt nu in Syrië. En dat moet een waarschuwing zijn voor alle verstandige en verantwoorde politici. Niet zelden zijn de apocalyptische toestanden in de geschiedenis veroorzaakt door mensen met bizarre fantasieën. IS zal vroeg of laat worden vernietigd, maar wees behoedzaam, waakzaam en geduldig.
Radicale sjiieten en soennieten geloven dat ze zelf de eindtijd naderbij moeten brengen door grote militaire daden te verrichten.
Een eschatologische oorlog is een uitroeiingsoorlog.