De Drie Dwaze Dagen van de Bijenkorf zijn herleefd in de Dwaze Dag van Rutte. De complimenten voor de beschermende maatregelen van het kabinet hebben alles te maken met de verkiezingen, schrijft Philip van Tijn.
Eerst ontnam minister-president Mark Rutte de Turkse minister Mevlüt Cavusoglu, die zijn ‘landgenoten’ in Rotterdam wilde toespreken, het recht om in Nederland te landen. Dat was zaterdagmiddag.
Daarna gingen de gebeurtenissen zo snel dat ze niet bij te houden waren. De nacht eindigde met het afgedwongen vertrek van zijn collega, de minister van Familiezaken Fatma Betül Sayan Kaya, in een colonne van auto’s naar Duitsland en ten slotte met een potje stenen gooien door onze landgenoten met een dubbel paspoort en charges van de Rotterdamse politie.
Rutte en Aboutaleb hielden hoofd koel
In al dit gewoel (veel méér dan hier staat) hielden ten minste twee mensen het hoofd koel: de Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb, de icoon van inburgering, en premier Rutte, wereldkampioen in alle ballen in de lucht houden en tegelijkertijd geen duimbreed wijken van een fatsoenlijke samenleving. Vanochtend zat hij alweer vroeg op de bank bij WNL Op Zondag: rustig, vastberaden, maar zonder pathos, soeverein.
Na het landingsverbod voor Cavusoglu twitterde PVV-leider Geert Wilders onmiddellijk dat dit nooit zou zijn gebeurd als de PVV niet had bestaan. Dat kan, dat kan ook niet, zulke zaken vallen nooit te bewijzen. Wel was het opvallend dat terstond alle politieke leiders over elkaar heen struikelden om dit besluit toe te juichen en de Turkse houding en uitspraken (met als hoogtepunt ‘Nederland is nazi-land’) verontwaardigd te hekelen.
Ineens was er niets meer over van de neiging tot voorzichtigheid jegens een NAVO-bondgenoot, van vrome wensen dat de oplossing in zulke gevallen gelegen is in stille diplomatie, van uitspraken dat een Turkse minister natúúrlijk het recht heeft om zijn landgenoten (met dubbel paspoort) toe te spreken.
Die veranderde houding heeft natuurlijk niets, ik herhaal: niets, te maken met de verkiezingen op 15 maart.
BV Nederland is van ons
In de afgelopen weken hebben Amerikaanse bedrijven geprobeerd zich meester te maken van twee giganten van het Nederlandse bedrijfsleven: Unilever en AkzoNobel.
Ook hier struikelden politici over elkaar in hun afkeer en walging van deze snode plannen: de BV Nederland is van ons en we laten ons niet uitverkopen. Want denken die buitenlandse kapitalisten wel! Dit gebeurde nadat de Nederlandse politiek die uitverkoop tientallen jaren niet alleen geen strobreed in de weg heeft gelegd, maar zelfs toegejuicht.
Nu is de wind ineens compleet gedraaid. Niets is meer te horen van het argument dat dit soort openheid Nederland groot heeft gemaakt, dat het goed is voor onze positie in de wereld, dat het gewoon de consequentie is van globalisering, enzovoort. Met als kampioen acrobatiek Hans Wijers. Als hoogste baas van Akzo kleedde hij het bedrijf uit en verkocht in 2007 parel Organon, waardoor de farmaceutische research in Nederland een geweldige opdonder kreeg.
En wie pleit voor een goede bescherming van de BV Nederland? En wie houdt een pleidooi voor beschermingsconstructies? En wie vindt dat inmenging van de politiek ‘best nuttig’ kan zijn? Schaamteloosheid kent geen grenzen.
Buitenlandse bedrijven die hier willen komen winkelen en buitenlandse ministers die hier campagne willen voeren, moeten voortaan even op de kalender kijken of het niet toevallig verkiezingstijd in Nederland is.