Wees blij dat en trots dat je onder een democratisch regime leeft, schrijft Afshin Ellian naar aanleiding van de verkiezing van Donald Trump tot president. Nu begint de echte verandering in Amerika.
Washington DC, 5 november 2008. De kranten waren uitverkocht. Op straat nam de wind een stukje van een krant mee. Ik liep achter dat krantje aan. Ik kon hem niet te pakken krijgen. Uiteindelijk heb ik voor 10 dollar een krant gekocht. Op de voorpagina stond een grote foto van een lachende gekozen president van de Verenigde Staten van Amerika. Barack Obama had de Amerikaanse droom gerealiseerd.
De nacht ervoor was ik ook in Washington DC, toen bestuurders van auto’s van vreugde begonnen te toeteren. Ook wij liepen naar het Witte Huis. Ik zal u meenemen naar deze historische nacht.
4 november 2008, Washington DC. De stad danst
De stad lacht, de stad danst. Tranen stromen als riviertjes. Het volk bestaat er echt. Verbroedering, verzustering, van velen.
De straat lacht. De stad straalt de kracht van een volk. Alles stroomt, alles weerspiegelt de pijn van een geschiedenis. De burgeroorlog is nu eindelijk beslecht.
Ik kijk naar het huis van het volk. Het Witte Huis siddert van hoop. Het volk roept: ‘Yes we can’. Wat is dit? Dit is religie. Het komt een enkele keer in de geschiedenis van een volk voor.
Heb ik dit ooit meegemaakt? Ja. Toen Ayatollah Khomeini naar Perzië terugkeerde. We strooiden met bloemen. Verbroedering, verzustering, liefde. Zoveel enthousiasme waardoor we lachen en huilen niet meer van elkaar konden scheiden. Hoe vaak heb ik die dag vervloekt.
Nog steeds als ik aan de gevallenen in mijn familie denk, vervloek ik mijzelf en het volk. We waren gegrepen door een religie die slechts door één man kan worden uitgedragen.
De kracht van de democratie
De kracht van de democratie ligt hierin dat Amerika gisteren een nieuwe president heeft gekozen. De despotische kracht van Khomeini lag in het gebrek aan democratie.
De tirannie is geen belofte maar een kracht. Het enthousiasme dat de tirannie aan de macht brengt, eindigt in het niets van de eeuwigheid. Maar wanneer de democratie werkt, zal de tijdelijke beheerder van de macht op het afgesproken moment de macht overdragen.
Wat was toen het fenomeen Barack Obama? Ik neem u weer mee naar de nacht waarop de wind van hoop en verandering naar alle richtingen waaide:
Terug naar Washington, 2008
Toen Barack Obama zijn overwinningstoespraak hield, begreep ik waarom hij heeft kunnen winnen. Hij gelooft in zijn zaak. Hij beschikt over een bezielende kracht.
Bij hem kunnen de woorden opnieuw herrijzen met een pasgeboren ziel. Hij is een vroedvrouw van woorden. Obama kan poëtisch spreken in een tijd van ongeloof. Hij kan dichten in de afwezigheid van dichters. En nu begrijp ik ook waarom ‘yes we can’ niet zo maar een zinnetje is. ‘Yes we can’ bezielt de werkelijkheid.
Welke werkelijkheid bezielde Obama?
Hij is Afrika. Afrika, pijn, vernedering, de schuld, is Barack Obama. De schuld die niet was ingelost. De pijn die niet is geheeld. Het lijden dat niet (politiek) was gedicht.
De overwinning van Obama is te vergelijken met de bevrijding van Nelson Mandela. Het is de definitieve bevrijding. De Apartheid is nu voorgoed voorbij.
Ja, er zijn nog steeds rassenrellen
Alle ellende was voorbij! Waren er geen rassenrellen tijdens het presidentschap van Obama? Ja, die zijn er nog steeds. Maar het symbolische moment heeft de steeds terugkerende jammerklacht weggenomen.
Een zwarte man zonder miljoenen dollar op zijn bankrekening, een zwarte man zonder aristocratische afkomst mocht en kon en kan de harten veroveren van een meerderheid, en vooral de blanke meerderheid.
We moeten nooit vergeten dat de zwarten een minderheid vormen. Dat is precies de kracht van de democratie. Kom en ga met mij mee naar die nacht:
Washington 2008, de stap naar verzoening
Een hybride mens, een multiraciale mens is Obama, die de krachtigste stap vertolkt naar de verzoening. De emotie, of eigenlijk alles wat er vanavond is gebeurd, was irrationeel. Het ging om de verzoening tussen de rassen. Dit konden we alleen inzien bij het waarnemen van diepgewortelde emoties die zonder bemiddeling van Obama nooit aan de oppervlakte waren gekomen.
Het volk loopt naar huis. Zij die nu op straat emoties in macht hebben getransformeerd, zijn de echte soevereinen. Voordat de Fransen de volkssoevereiniteit konden uitvinden, hadden de Amerikanen die al gerealiseerd. Maar het soevereine volk is tegelijkertijd het monstrum waarvoor alle heilige boeken hebben gewaarschuwd.
‘Ellian blijft zijn twijfels houden’
Toch verwaarloosde ik de werkelijkheid niet. Ik noteerde mijn ernstige twijfels over het denken en het team van Obama. De redactie van Elsevier vatte het als volgt samen: Obama heeft gewonnen, terecht. Maar Ellian blijft zijn twijfels houden.
Vandaag vier ik diep in mijn hart de democratie, de kracht van de democratie. Zolang de democratie werkt en functioneert, moeten we de dankbare en blije burger zijn in een wereld van tirannie.
De Europeanen hebben vaak een zeer negatieve houding ten opzichte van Amerika en het Amerikaanse volk. Ik eindigde mijn bericht uit Washington met de vraag waarom de Europese progressieve partijen zoals de PvdA nooit een zwarte leider hebben gehad. Het waren de blanke Amerikanen die als eerste voor een zwarte president hadden gekozen. De historische nacht sloot ik af met datgene wat de mensen veroverde:
De avond van woorden en stemmen eindigde in de verrijzenis van woorden.
Wees blij en trots dat je onder een democratisch regime leeft
Wie is president van Amerika geworden? Dat is nu voor mij niet het belangrijkste. Ik zie het anders. Ik was het kind, de jongen die de duisternis van de tirannie moest ontvluchten. Elk moment van vrijheid en democratie ontroert en verovert mij.
Ja, wees blij en trots dat je onder een democratisch regime leeft. Dat is de essentie: een ode aan de democratie.
Nu begint de echte verandering in Amerika. Donald Trumps overwinning is het totale faillissement van het establishment en hun media. De demonisering werkt niet.