De Turkse regering is een steunpilaar voor militante moslimgroepen in het Midden-Oosten, bevestigde zelfs de Duitse regering. Er is maar een conclusie mogelijk: de EU en de NAVO moeten afstand nemen van Turkije.
De aanslag op een Koerdische bruiloft in de Turkse stad Gaziantep staat niet los van alle andere aanslagen in het Midden-Oosten. President Recep Tayyip Erdogan beweert dat het hier gaat om een aanslag van Islamitische Staat (IS).
Na twintig uur wist hij ook dat de aanslag door een kind tussen 12 en 14 jaar zou zijn gepleegd. De terreurbeweging wil natuurlijk wraak nemen op Koerden die hen met behulp van de Amerikaanse commando’s uit de Syrische stad Manbij hebben verdreven. Toch is de aanslag nog niet opgeëist. Eerder gebeurde dat wel, kort nadat een messentrekker een rabbijn aanviel in Straatsburg.
Aanslag in Gaziantep door IS?
Ik wil hier nu niet ontkennen dat de aanslag in Gaziantep door IS zou zijn gepleegd, maar ik weet ook niet of de informatie van de Turkse regering wel zo betrouwbaar is – simpelweg omdat de Turkse regering voortdurend liegt en bedriegt. Dat is het probleem: zelfs als Ankara de waarheid spreekt, kan dat door andere landen niet worden gecontroleerd.
Er zijn al vele aanslagen gepleegd in Turkije. Maar tot op heden verspreidt de Turkse geen objectieve berichten: wie is de dader? Hoe komen ze aan hun explosieven en wat was van tevoren bekend bij de Turkse overheid? Dit zijn de essentiële vragen die na een aanslag in democratische landen worden beantwoord. Zo niet in Turkije. Daar worden sprookjes verspreid.
Er werd vaak geschreven en gesproken over de betrokkenheid van Ankara bij de bewapening van de jihadistische groepen in Syrië. De Turkse krant Cumhuriyet kwam een tijdje geleden met beelden waarin te zien is hoe de Turkse veiligheidsdiensten wapens en medicijnen vervoeren voor de Syrische terreurgroepen. Daarvoor werd hoofdredacteur Can Dündar gearresteerd en veroordeeld tot een gevangenisstraf. In een normale democratie zou dat leiden tot een parlementair onderzoek. Maar Turkije is geen democratisch land.
Erdogan als steunpilaar van militante moslims
De berichtgeving van de Turkse krant wordt nu door een buitengewoon goed ingelichte en integere bron bevestigd: de Duitse regering. De regering van bondskanselier Angela Merkel ziet het Turkije van Erdogan als een steunpilaar van militante moslimgroepen in het Midden-Oosten. De Duitse omroep ARD heeft vertrouwelijke stukken van de regering geopenbaard, die antwoorden van de regering op vragen van de partij Die Linke bevatten. In de documenten is onder meer te lezen dat ‘Turkije een centraal actieplatform (is) voor islamistische groeperingen’.
De Duitse regering ziet Turkije als steunpilaar voor allerlei islamitische groeperingen. Terreurgroepen zouden ‘actief ondersteund’ worden door het regime van Erdogan, al willen de Duitsers daar in het openbaar het liefst zo min mogelijk over zeggen. Lees meer hierover >
Ook licht de Duitse regering de reden toe waarom Turkije dat doet: ‘De talrijke solidariteitsuitingen en ondersteunende maatregelen voor de Egyptische Moslimbroederschap, Hamas en groepen van de bewapende Syrische oppositie door de regeringspartij AKP en president Erdogan onderstrepen hun ideologische affiniteit met moslimbroeders.’ De Turkse regering opereert met dezelfde ideologie, namelijk die van het Moslimbroederschap. De Duitse regering heeft verklaard dat de bronnen authentiek zijn. Dat is buitengewoon ernstig!
Naar aanleiding van deze documenten moet de Tweede Kamer aan de regering vragen of de steun van Ankara aan de Syrische jihadisten bij de AIVD en MIVD bekend was. Het zou buitengewoon vreemd zijn als daarvan wel de Duitse maar niet de Nederlandse regering op de hoogte zou zijn. En eigenlijk zou ook de Amerikaanse president Barack Obama op de hoogte kunnen zijn geweest van de Turkse steun aan de Syrische jihadisten. Daarom moet de Kamer aan onze minister van Buitenlandse Zaken en de minister van Defensie vragen of zij deze kwestie – in NAVO-verband – aan Amerika wil voorleggen.
Strafrechtelijk proces tegen de Franse regering
Dit alles heeft namelijk ook juridische consequenties. Een Franse nabestaande van een van de IS-aanslagen in Frankrijk zou via een juridische procedure de waarheid kunnen vaststellen: wist de Franse regering van de steun van Turkije aan de jihadisten? Is het antwoord ja, dan dienen niet alleen civielrechtelijke maar ook strafrechtelijke processen te worden gestart tegen een aantal zittende politici en de Franse regering.
De Franse president François Hollande beweerde dat zijn land en het Westen in het algemeen in oorlog is met de jihadisten. En hoe zit het dan met een steunpilaar van de jihadisten in Syrië, de Turkse regering, waarmee Frankrijk samenwerkt? Overigens moeten de overlevenden of nabestaanden van de IS-aanslagen in Amerika hetzelfde gaan doen. Voor minder dan wat de Turkse regering heeft gedaan, werden Saoedi-Arabië en Iran door de Amerikaanse rechtbanken vanwege 9/11 veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding. Wie terroristische organisaties steunt, wordt waar dan ook gezien als medeplichtig aan terreur.
Een deel van de Turkse bevolking staat helaas vierkant achter Erdogans regering, en een ander deel tolereert hem uit vrees. Er bestaat geen hoop op verandering in Turkije. Ook dit heeft gevolgen voor de EU en de NAVO: zij moeten stap voor stap afstand nemen van de huidige Turkse regering. De NAVO, onze inlichtingendiensten, onze diplomaten werkten dus samen tegen de jihadisten met een regering die zelf steun verleent aan deze groepen.
Het minste wat nu moet gebeuren, is de opschorting van het Turkse NAVO-lidmaatschap. Geen verantwoorde politicus in Europa kan hier aan ontkomen.