Wat gaat er allemaal nog meer mis met de aanpak van terroristen? Als er in het geval van Ibrahim El Bakraoui, die zich vorige week op de Brusselse luchthaven Zaventem opblies, ook aan Nederlandse zijde zo veel mis ging, wat gaat er dan eigenlijk wel goed met het indammen van het jihad-terrorisme?
Dat zijn de vragen die zich opdringen bij het geblunder bij de Nederlandse overheid rond de Belgische zelfmoordterrorist en het klungelige optreden van Ard van der Steur, VVD-minister van Veiligheid en Justitie, in de Tweede Kamer.
Gearresteerd
Op 14 juli 2015 werd Ibrahim El Bakraoui door Turkije naar Nederland uitgezet, nadat hij een maand eerder bij de Turks-Syrische grens was gearresteerd, kennelijk onderweg naar Syrië.
Van der Steur weer de mist in: ‘Pijnlijk en verontrustend’
Lees verder >
Turkije meldde het uitzetten netjes aan de Nederlandse ambassade, zij het in een bericht in een elektronische mailbox. Dat bericht – in het Turks – werd door het Turkse personeel op de Nederlandse ambassade niet geopend en bleef bij de Nederlandse autoriteiten onbekend, tot de Turkse president Recep Tayyip Erdogan het op 23 maart, na de aanslagen in Brussel, wereldkundig maakte.
Van der Steur schuift een deel van de verantwoordelijkheid terug naar Turkije, omdat de Turken er bij soortgelijke uitwijzingen normaliter ook nog een begeleidend telefoontje aan zouden hebben gewijd.
FBI
Op 16 maart van dit jaar zou volgens Van der Steur de Amerikaanse federale politie FBI de Nederlandse politie hebben geïnformeerd over de criminele en jihadistische achtergronden van Ibrahim El Bakraoui en zijn broer Khalid, de latere zelfmoordterrorist in de Brusselse metro.
Volgens Van der Steur was die informatie een dag later doorgegeven aan de Belgische politie, wat van Belgische zijde wordt betwist. Gisteren bleek dat de informatie trouwens helemaal niet van de FBI kwam, maar van de New Yorkse politie. En Van der Steur wist ook gisteren nog niet waarom uitgerekend Nederland over de terreurbroers werd ingelicht (en België kennelijk niet).
Voorkomen
Het verbijsterende aan de affaire-El Bakraoui is, dat het niet ontbrak aan het doorgeven van informatie door buitenlandse mogendheden aan Nederland, maar dat er met die informatie niets gebeurde dat – met de kennis van nu – de terreuraanslagen in Brussel had kunnen voorkomen. Daarenboven is de informatieverstrekking door minister Van der Steur aan het parlement onjuist, dan wel onvolledig en op het amateuristische af.
Is Nederland verworden tot schuilplek voor terroristen?
Lees verder >
Hoewel de roep om aftreden van Van der Steur weer opdoemt, is het tegelijkertijd de vraag of het iets oplevert en of zo’n aftreden zelfs maar kans maakt. Ard van der Steur is geen overtuigende opvolger van zijn een jaar geleden afgetreden partijgenoot Ivo Opstelten, en kwam al een paar keer eerder in ernstige problemen. Maar wat schiet het land ermee op als Van der Steur nu ook weer vertrekt? Dat lijkt ook de opvatting van een deel van de oppositie, die de VVD-minister liever als aangeschoten wild laat bungelen.
De klungelige blunders in de zaak-El Bakraoui illustreren dat de Nederlandse overheid qua jihad-terreur kennelijk onvoldoende op scherp staat, en dat er bij gelegenheid maar wat wordt aangerommeld. Dat gegeven is heel wat alarmerender dan dat er bij Justitie wederom een zwakke minister aan het roer staat.