Grenfell Tower en de principiële ondergrens van Jesse Klaver

17 juni 2017Leestijd: 3 minuten
Jesse Klaver zou niet de kwantiteit maar de kwaliteit centraal moeten stellen - Foto's: ANP/AFP

Het is mooi dat Jesse Klaver en vele andere Jesse Klavers de armen spreiden om de hele wereld desgewenst op te vangen, maar het zou geen kwaad kunnen als hij bij zijn principiële ondergrens niet de kwantiteit maar de kwaliteit centraal zou stellen, schrijft Philip van Tijn.

Als de brandweercommandant van Londen zegt: ‘Laten we hopen dat het uiteindelijke aantal slachtoffers niet met drie cijfers wordt geschreven’ dan weet je dat er meer dan 100 slachtoffers zullen blijken te zijn.  Een ramp van grote omvang en geen terrorist te bekennen.

Ik denk dat zelfs IS het niet zal aandurven de ontploffing van een ijskast op te eisen. Een ‘normaal’ ongeluk dus, maar geen gewoon. Grenfell Tower is/was een flatgebouw van 24 verdiepingen met 129 appartementen. Ooit aantrekkelijke sociale woningbouw hartje Londen, maar in een halve eeuw verloederd en verwaarloosd. Niet door een particuliere huisjesmelker maar door het Londense stadsdeel Kensington and Chelsea.

Luxe stadsvilla’s

Brandbaar als de hel – wat het gebouw ook werd. Dat is allemaal al schrijnend genoeg. Maar misschien nog schrijnender is dat op een steenworp van deze woonkazerne luxe stadsvilla’s liggen. En nog veel duurdere huizen die meedoen aan een wel bijzondere race to the bottom: tot drie lagen onder de grond met zwembaden, tennisbanen en fitnesszalen.

Daar woont een deel van het grote aantal miljardairs in Londen: Britten, maar vooral veel buitenlanders, van Russen en Chinezen tot Saoedi’s, die allen een veilig stekje willen hebben voor als thuis de revolutie uitbreekt. Of de jacht op corruptie. De Britten  zijn vooral rijk geworden in de City, waar hard werken wordt gecompenseerd door bonussen waarvoor u en ik soms een paar eeuwen normaal moeten werken.

Duizenden Grenfell Towers door heel het Verenigd Koninkrijk

Groot-Brittannië is altijd een echte standen- en klasse-maatschappij geweest, met enorme contrasten zoals die op het Europese continent nauwelijks voorkwamen. In de afgelopen decennia is dat er niet beter op geworden. De befaamde Britse adel werd afgelost door de geldadel uit de City en aan de andere kant kwamen vele miljoenen (im)migranten het land binnen, begunstigd door een liberaal immigratiebeleid en de gemeenschappelijke Engelse taal.

Vooral dankzij dat laatste heeft menige Pakistaan, Indiër of Afrikaan zijn weg naar de middenklasse en soms hoger gevonden, maar het merendeel heeft geleidelijk ongewild een allochtone onderklasse gevormd naast de blanke onderklasse. Hoge werkloosheid, matig onderwijs, slechte huisvesting. Het overgrote deel van de bewoners van Grenfell Tower bestond uit immigranten en er zijn duizenden Grenfell Towers in het Verenigd Koninkrijk.

Kwaliteit boven kwantiteit

Engeland is niet continentaal Europa en zeker niet Nederland, waar het sociale vangnet steviger is en de sociale huisvesting een tamelijk hecht fundament vormt. Nog wel, maar een garantie voor de toekomst is het niet. Maar je hoeft maar naar de Parijse banlieus of de woonkazernes in menig Europees land te kijken om te beseffen dat in een groot deel van Europa een tweedeling is ontstaan en zich verder verdiept, die voor een niet onbelangrijk deel langs de lijn autochtoon/allochtoon loopt. En ook in ons land is dat zichtbaar, al is het in afgezwakte vorm.

Meer opinie, elke dag in je inbox? Meld je aan voor onze nieuwsbrief >>

Aan kretologie als Vol is vol, De rek is er uit en Het draagvlak verzwakt hebben we niet zo veel. Maar dat neemt niet weg dat onontkoombaar grenzen in zicht komen.

Het is mooi dat Jesse Klaver en vele andere Jesse Klavers de armen spreiden om de hele wereld desgewenst op te vangen, maar het zou geen kwaad kunnen als hij bij zijn principiële ondergrens niet de kwantiteit maar de kwaliteit centraal zou stellen. En dat hij en andere politici dááraan hun energie geven.