De Europese Unie had een wetenschappelijk adviseur. Die zei dat genetische modificatie geen kwaad kon en dus zorgde Greenpeace ervoor dat ze moest vertrekken.
De afgelopen drie jaar had de Europese Unie een wetenschappelijk adviseur, de Schotse microbioloog Anne Glover. Een slimme dame met een flinke staat van dienst.
Ze studeerde biochemie en filosofie, en promoveerde op een proefschrift over bacteriën. Ze was hoogleraar moleculaire biologie (op persoonlijke titel, dus extra eervol) aan de universiteit van Aberdeen en werd later wetenschapsadviseur van de Schotse regering, alvorens ze in 2012 werd benoemd tot chief scientific adviser van de Europese Commissie.
Perfecte ambassadeur
Daar droeg ze met verve de Europese wetenschap uit. Zo toonde ze zich bij een conferentie in de Verenigde Staten een perfecte ambassadeur voor Europese laboratoria. Bij diezelfde conferentie bleek ook dat de slimme Schotse niet met meel in de mond sprak.
Ze zei wat iedere microbioloog zo langzamerhand beaamt: genetische modificatie kan voor de strijd tegen honger van groot belang zijn en is veilig voor de consument.
Theoretisch is het al buitengewoon onwaarschijnlijk dat de mens door aan de genen van planten te sleutelen iets zou kunnen doen wat de natuur in al die miljoenen jaren zelf al niet heeft uitgeprobeerd.
Veilig
Daarbovenop komt de praktijk. We passen genetische modificatie van planten, bacteriën en dieren al vele decennia toe, honderden miljoenen mensen eten dagelijks genetisch gemodificeerd voedsel, er zijn honderden studies verricht en de conclusie is onontkoombaar: het is veilig.
De opstelling van Glover was echter tegen het zere been van Greenpeace. Deze club voert al tijden een heilige oorlog tegen genetische modificatie van planten (‘Frankensteinvoedsel’) en was zelfs niet te beroerd om een innovatie die miljoenen mensen het zicht en zelfs het leven kan redden (Gouden Rijst, genetisch gemodificeerde rijst met extra veel vitamine A) op alle mogelijke manieren te frustreren.
En dus begon Greenpeace een actie tegen Glover. Andere organisaties werden benaderd en er werd een brief naar Brussel geschreven dat het zo niet verder kon. En dus is haar positie opgeheven.
Diederik Samsom
Dit geeft allereerst aan hoeveel macht Greenpeace heeft. Voormalige Greenpeace-actievoerders zitten in het parlement – Diederik Samsom van de PvdA en Liesbeth van Tongeren van GroenLinks – en op radio en tv worden de lobbyisten van Greenpeace opgevoerd als milieudeskundigen.
En als Greenpeace een ambtenaar in Brussel niet blieft, zegt Jean-Claude Juncker, president van de Europese Commissie: ja maar natuurlijk, dames en heren van Greenpeace, u vraagt en wij draaien.
Het geeft aan hoe Greenpeace aankijkt tegen kennis. Voortdurend hanteert de organisatie wetenschappelijke argumenten om haar acties te verdedigen, bijvoorbeeld in het Noordpoolgebied, maar als de wetenschap iets te berde brengt dat Greenpeace niet zint, dan zijn de poppen aan het dansen.