Weifelende Kamervoorzitter Vera Bergkamp (D66) zoekt omgangsvormen

Vera Bergkamp (D66) heeft als nieuwe Kamervoorzitter een zware taak, maar treedt weifelend op. Ze moet zelf gezag opbouwen. Toch heeft ze er een handje van naar anderen te wijzen. Ze roept de Kamerfracties bij zich voor overleg. Het einde van haar wittebroodsweken nadert.

Kan een lerares geen orde houden, dan ligt dat natuurlijk aan de belhamels in de klas, maar ook een beetje aan de docente zelf. Lopen parlementaire debatten uit de hand, dan komt dat door de fractiewoordvoerders, al kan de Kamervoorzitter het zich ook aanrekenen.

Vera Bergkamp (D66) is pas een half jaar voorzitter in ’s lands vergaderzaal. Als ‘moeder van de democratie’ maakt zij een nogal weifelende indruk. Weerbarstige volksvertegenwoordigers worden nogal empathisch tegemoet getreden. Ze weten dat Bergkamp hun het woord niet zal ontnemen, omdat ze confrontaties uit de weg gaat. Ze binden niet in en Bergkamp laat het er verder bij zitten. Af en toe zou je willen dat rector Willem-Alexander binnenstormt om orde op zaken te stellen, maar in een constitutionele monarchie kan dat niet.

Begin is altijd moeilijk

Elke beginnend Kamervoorzitter heeft het moeilijk. Er is tijd nodig om gezag op te bouwen. Dat snappen alle fracties en daarom wordt in het begin mild geoordeeld. ‘Geef haar de kans zich te bewijzen,’ hoor je dan in de wandelgangen.

Voor Bergkamp is het extra moeilijk, vanwege het recordaantal van negentien fracties die snakken naar media-aandacht en die via sociale media een propagandalijntje moeten onderhouden met hun opgewonden achterban. Zo spat het debat alle kanten op. Ga d’r maar aanstaan!

Vorige week was er een incident waarbij D66-Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma zich bedreigd en geïntimideerd voelde door FVD-Kamerlid Pepijn van Houwelingen. Die laatste zei dat Sjoerdsma terecht zou staan voor latere ‘tribunalen’ vanwege zijn opvattingen over de coronabestrijding. Holle retoriek van beide kanten. Het ging hier nota bene om de begroting van Buitenlandse Zaken.