‘Als nabestaande bang voor de waarheid? Dan daar niet gaan zitten’

05 april 2019Leestijd: 4 minuten
Familie en nabestaanden van Anne Faber tijdens het debat in de Tweede Kamer. - ANP

FVD-Kamerlid Theo Hiddema kreeg veel kritiek na zijn optreden in het debat over de moord op Anne Faber woensdag. Hierbij trad hij in detail over de gewelddadige verkrachting van Michael P. op twee meisjes in 2010. ‘Walgelijk. Ze moesten die man de Kamer uittrappen,’ zei een van de aanwezige nabestaanden na afloop. Ging Hiddema te ver of moeten de feiten juist benoemd worden, vroegen wij u.

In de rubriek Lezersreacties lichten we een aantal reacties uit. Alleen reacties die onder eigen naam zijn achtergelaten, komen hiervoor in aanmerking.

Bekijk alle reacties op de Stelling van de Dag

John de Graaff:

Het is in het vaderlandse parlement steeds het zelfde. Blame the messenger. Ik heb bedoelde actie gezien. Het zijn inderdaad weerzinwekkende gebeurtenissen. Maar die zijn begaan door P. en onder het tapijt geschoven door publieke instellingen, die tot doel hebben de samenleving te beschermen tegen dit soort gemankeerde monsters. Het is weliswaar onaangenaam, doch noodzaak dat dit inclusief details aan de orde komt. Misschien dat het knuffelen van delinquenten eens stopt. Het aangedane leed is nooit meer goed te maken.

Ruth Gunnink:

Wat mij betreft heeft Hiddema volkomen juist gehandeld.

Want, hoe kun je/moet je een kwestie als deze bespreken wanneer er niet inhoudelijk op ingegaan mag worden?

Edith Peter:

Het debat was een waardeloze vertoning. Het mag het woord debat eigenlijk niet hebben want je hoorde van alle partijen holle woorden en “de onderste steen boven” …behalve Forum voor Democratie. De woorden van dhr Hiddema waren confronterend maar hij had het grootste gelijk om ze uit te spreken. Net als andere reageerders voor mij meldden, kun je de ernst van de gemaakte fouten en gaten in de regelingen helaas alleen maar duidelijk maken door zakelijk en helder de achtergrond van Michael P. (en vele andere misdadigers) neer te zetten. We hebben niets aan lieve meelevende woorden als het probleem niet helder is zodat  op basis van deze helderheid beleidsaanpassingen doorgevoerd kunnen worden.

Romboud Klinkert:

Ja, hoe onaangenaam ook, Hiddema heeft het recht en naar mijn mening de plicht om deze walgelijke misdaden aan de kaak te stellen. De laksheid waarin de rechtspraak en de correcte politieke houding van politici ons met grote regelmaat confronteert met wantoestanden die leiden tot nieuwe misdaden vereisen een grote mate van openheid naar de gemeenschap. Wel tot lering niet tot vermaak!

Thierry Kortekaas:

Zeer terecht gesproken door Hiddema. Wat een schijnheilige opportunistische opmerkingen van alle andere partijen. Theo legt de vinger precies op de zere plek en dat moet ook gebeuren in de Tweede Kamer. Door exact voor te lezen wat dit monster P. heeft aangericht. Iets wat inderdaad heel makkelijk had kunnen worden opgezocht door de behandelaars en wat uit gemakzucht niet is gedaan. De directeur van de PI kan wat mij betreft opstappen. En wat een schijnheil van Arib en consorten, die de vrijheid van meningsuiting willen beperken in de Tweede Kamer (terwijl het niet eens om een mening gaat, maar puur om de feiten). En ja als nabestaanden bang zijn de waarheid te horen, moeten ze daar inderdaad niet gaan zitten of staat het ze vrij om weg te lopen. Maar de waarheid maar te bedekken, is instemmen met dit soort gruwelijkheden.

Pierre Lindner:

Eindelijk een parlementslid die vakkundig de vinger op de zere plek legt en ook nog die vinger beschuldigend gebruikt om slecht (niet) functionerende overheidsdienaren aan te wijzen. Dat de gevoelige oortjes van andere Tweede Kamerleden kennelijk niet bestand zijn tegen de gruwelijke voorgeschiedenis is slechts geveinsde teerhartigheid. Hiddema citeerde trouwens uit openbare stukken en trok daarmee de volle belangstelling voor zijn betoog. Eindelijk iemand zonder meel in zijn mond.

Jan-Willem Bakker:

Ik begrijp dat de analyse van Hiddema pijnlijk is voor de aanwezige nabestaanden. En uiteraard voel ook ik mee met hun diepe pijn. Maar in de Tweede Kamer moeten parlementariërs het probleem goed en precies kunnen begrijpen, en niet op algemene frasen afgaan. Hiddema lijkt als geen ander in staat om het falen van het systeem inzake Michael P. exact te duiden. Maar dan is het onvermijdelijk dat hij ook op pijnlijke details ingaat, ook al laadt hij dan de (mijns inziens onterechte) verdenking van gebrek aan empathie op zich. Ik vraag mij af of het wel verstandig is nabestaanden op een speciale plek bij zo’n debat aanwezig te laten zijn. Het remt de vrije uitwisseling van meningen, en daardoor ook de kwaliteit van de op deze uitwisseling gebaseerde besluiten. Het zou in ieder geval van kwalijk opportunisme getuigen als Hiddema’s poging tot een inhoudelijk bijdrage wordt aangegrepen om anti-FVD sentimenten aan te wakkeren.

Henny Rensenbrink:

Hiddema citeerde uit een vonnis dat openbaar is. Maar tijdens het debat was dat overbodig. De leden van de Tweede Kamer kenden het vonnis. De gruwelijke details hadden achterwege kunnen blijven. Hiddema wilde scoren! Walgelijk.

Jeroen Hetzler:

De weerstand tegen de opsomming van Hiddema legt de wegkijk-cultuur bloot. Confrontatie met de werkelijkheid wordt niet verdragen. Liever blijft men hangen in een roze utopie zoals die gewenst is. Dit wegkijken geldt voor heel veer meer aspecten in deze maatschappij waardoor foute beslissingen worden genomen.
Wilt u ook meepraten over de Stelling van de dag? Neem dan een abonnement op Elsevier Weekblad. U kunt een reactie op de site plaatsen als u abonnee bent.