Frank Karsten: ‘Ik had als kind mijn boeken willen lezen’

Frank Karsten neemt het gesprek zelf ook maar op. Wat hij zegt, kan snel verkeerd worden uit­gelegd. Zijn pleidooi gaat over een nogal gevoelig onderwerp. Hij verdedigt het recht om te discrimineren. Karsten gelooft dat dat juist zou kunnen helpen om ‘discriminatie te minimaliseren’, maar leg dat maar eens uit in tijden van ­polariserend debat, van soundbites, Gutmenschen en politieke partijen als DENK en Bij1. In tijden waarin blanke mannen als hij in bepaalde kringen toch al verdacht zijn.

Onlangs verscheen zijn boek De Discriminatiemythe. ‘Ik pleit ervoor om zo rationeel mogelijk te discrimineren, op basis van ervaringen en statistieken.’ Cruciaal in zijn betoog is de vrijheid van associatie. Iedereen moet kunnen omgaan met wie hij wil, vindt Karsten, een overtuigd libertariër. Dat geldt niet alleen voor vriendschappen en relaties, maar ook bij het sluiten van zakelijke transacties en het bepalen van wie je wel of niet binnenlaat in je discotheek.

‘Allochtonen weigeren is commerciële zelfmoord’

Stel dat een bank weigert een hypotheek te verstrekken aan iemand met een migratieachtergrond, terwijl die aan alle financiële voorwaarden voldoet. ‘Ik ­erken dat discriminatie heel vervelend kan zijn, maar dat moet kunnen, ja. In dit geval hebben banken daar geen impulsen voor.

‘Het is niet zo dat mensen graag discrimineren, dat ze ’s ochtends opstaan met het idee: vandaag ga ik eens lekker extra discrimineren. Stelselmatig allochtonen weigeren zou voor banken en andere bedrijven commerciële zelfmoord zijn.

‘Natuurlijk is het frustrerend dat een Marokkaanse jongen een discotheek niet in mag omdat andere Marokkaanse jongens daar voor problemen zorgen. Maar ik begrijp die eigenaar wel en vind dat hij, net als die bank, zijn klanten zelf mag kiezen.

‘Ik word ook beoordeeld op eigenschappen die er niet toe mogen doen. Ik kom niet binnen, omdat ik te oud ben of niet flamboyant of homoseksueel genoeg. Kom ik wel binnen, dan moet ik betalen. Vrouwen niet, die krijgen zelfs gratis drankjes. Daar heeft iedereen volledig vrede mee. Ik ook hoor, maar consequent is het niet.’

‘Niet alle discriminatie is immoreel’

Karsten behandelt in zijn boek veertien mythes, misvattingen. Bijvoorbeeld dat discriminatie immoreel is. Dat is volgens hem niet altijd zo. Soms dus wel. ‘Welke discriminatie vinden we het ergst? Als je wordt gediscrimineerd om iets waar je niets aan kunt doen, wat je niet kunt verhullen. Zoals huidskleur. Als je louter daarom de toegang tot een winkel wordt geweigerd, vind ik dat immoreel. Het is onbeschoft.’